Ochrona ofiar konfliktów zbrojnych i dóbr kultury.

Pierwsze uregulowania prawa wojennego były wewnętrznymi aktami prawnymi poszczególnych państw. Kiedy Polska weszła w krąg kultury chrześcijańskiej, przejęła także wiele obowiązujących w nim zwyczajów i praw wojennych.
Wokół idei niesienia pomocy ofiarom konfliktów zbrojnych rozwinął się ruch społeczny zainicjowany przez grupę genewskich działaczy z J.H. Dunantem na czele, która w 1864r. zawiązała Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. (MKCK) W wielu państwach powstały krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża a od 1875r. – także Czerwonego Półksiężyca. Znaki Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca są znakami ochronnymi wojskowych służb medycznych. W 2007r. wprowadzono nowy, równorzędny znak ochronny – Czerwony Kryształ. Ma on być neutralny religijnie. Najwyższym organem władzy Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest Konferencja odbywająca się co 4 lata. Na XX Konferencji Ruchu w Wiedniu w 1965r. uchwalono, że Ruch będzie się kierował zasadami: humanitaryzmu, bezstronności, neutralności, niezależności, dobrowolności, jedności i powszechności.
Polski Czerwony Krzyż działa od 18 stycznia 1919r., jego działalność reguluje ustawa z 16 listopada 1964r. o PCK. Członkiem organizacji może zostac każda osoba, która chce pomóc w realizacji jej zadań. Do podstawowych zadań PCK należą:
- pomoc potrzebującym, ofiarom zdarzeń losowych,
- propagowanie honorowego krwiodawstwa,
- szerzenie oświaty zdrowotnej,
- prowadzenie Biura Informacji i Poszukiwań,
- współpraca zagraniczna i udział w akcjach humanitarnych.
W latach 1899 i 1907 w Hadze odbyły się międzynarodowe konferencje poświęcone głównie prawu wojennemu. Rezultatem drugiej z nich było opracowanie i przyjęcie trzynastu konwencji stanowiących podstawowy i najbardziej wszechstronny zbiór prawa wojennego. Te uregulowania doprecyzowano i rozszerzono po I wojnie światoej. Dopiero 12 sierpnia 1949r. w Genewie uzupełniono je 4 konwencjami:
1. O polepszeniu losu rannych, chorych w armiach czynnych.
2. O polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu.
3. O traktowanie jeńców wojennych.
4. O ochronie osób cywilnych podczas wojny.
14 maja 1954r. konwencją haską o ochronie dóbr kultury w wypadku konfliktu zbrojnego, wraz z protokołami dodatkowymi, ratyfikowanymi przez ponad 100 państw.