Funkcjonowanie gospodarki komunistycznej – 1917-20r.

Trwająca w Rosji wojna domowa doprowadziła do załamania systemu ekonomicznego państwa. Między wsią a miastem zamierał handel, w związku z czym przestawały pracowac fabryki. W wyniku walk została zniszczona sieć transportowa. W tej sytuacji bolszewicy zdecydowali się wprowadzić KOMUNIZM WOJENNY. Polegał on na upaństwowieniu większości sektorów gospodarki. Armia Czerwona z rozkazu Lenina zmuszała chłopów do przekazywania obowiązkowych dostaw żywnościowych dla miast. Racje żywnościowe były wydzielane w ilości zależnej od wykonywanej pracy. Wprowadzenie komunizmu wojennego nie wpłynęło zgodnie z oczekiwaniami bolszewików na poprawę sytuacji ekonomicznej państwa. W Rosji w latach 1920-21 panowała klęska głodu, która pochłonęła wiele ofiar. Dochodziło do licznych powstań chłopskich oraz strajków w fabrykach. W takiej sytuacji komuniści na czele z Leninem zostali zmuszeni do odejścia od komunizmu wojennego i jego brutalnych metod. W 1921r wprowadzono NOWĄ POLITYKĘ EKONOMICZNĄ. Zlikwidowano wówczas obowiązkowe dostawy żywności przez chłopów. Przywróciło to opłacalność i wzrost produkcji rolnej. NEP spełnił oczekiwania komunistów – przyczynił się do tego, że zwiększyła się produkcja przemysłowa i rolna, a kraj obronił się przed widmem wielkiego głodu. W ramach reform gospodarczych w Rosji w 1924r. przeprowadzono również reformę monetarną, która miała na celu ujednolicenie waluty, a także wycofanie pieniędzy z czasów carskich. Jednak wszystkie działania władz radzieckich podejmowane w okresie NEP-u służyły przede wszystkim uspokojeniu nastrojów społecznych do momentu umocnienia się reżimu komunistycznego.