Adam Asnyk - biografia

W okresie pozytywizmu twórczość poetycką rozwijali Adam Asnyk i Maria konopnicka. Adam, Asnyk urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu, był polskim poetą i dramatopisarzem, w czasie powstania styczniowego; o którym też pisał, był członkiem Rządu Narodowego.

Adam Asnyk w swych pierwszych utworach nawiązywał jeszcze do romantyzmu. Nazywa się go dlatego epigonem romantyzmu. W późniejszym okresie napisał szereg wierszy tak zwanych programowych, w których wzywa polskie społeczeństwo do przejęcia się nowych hasłami. Do tych wierszy należą : „Daremne żale" napisane w 1877roku, „Dzisiejszym idealistom" napisanych w tym samym roku, „Do młodych" z 1880 roku.

W pierwszych z tych wierszy stwierdza, że ideały epoki romantycznej już się przeżyły. Radzi dążyć do nowego, gdyż „nie zdoła ogień, ani miecz myśli w biegu". Ludzie, którzy dążą do wcielenia w życie ideałów nazywa ludźmi żywymi. Asnyk Krytykuje ze stanowiska postępowej ideologii mieszczaństwa, stare pokolenie pozostaje pod wpływem dawnych tradycji feudalnych. Poeta stwierdza, że dawne formy życia są już przestarzałe(„przeżyte kształty") i ideały starego pokolenia nie mogą mieć już wpływu na współczesne życie. Ci, którzy będą chcieli pójść za hasłami, postępu nie powstrzymają bezsilnymi gniewami rozwoju świata. Główną myślą utworu jest wiara w ciągły postęp ludzkości, zapewniający jej coraz doskonalsze formy życia. W wierszu "Dzisiejszym idealistom" rozprawia się także ze zwolennikami przeszłości, stwierdza:
„Do tych należy jutrzejszy dzień,
Co nowych łakną zdobyczy -
Kto się usuwa w ciszę i w cień,
Ten się do żywych nie liczy."

Wiersz „Do młodych" jest apelem skierowanym do entuzjastów nowego porządku. Zachęca ich do szukania prawdy i nowych dróg. Wzywa ich,aby nieśli „wiedzy pochodzenie" i podnosili gmach przyszłości. Równocześnie przestrzega ich, aby otaczali czcią „ołtarze przeszłości", na których się jeszcze święty ogień żarzy i na których przyszłe pokolenia złożyły swą miłość. Radzi kierować się prawdziwą mądrością i w końcu wiersza przepowiada, że kiedyś ich gwiazdy także pogasną w bezkresnych ciemnościach. Do utworów w których nawiązuje Asnyk do powstania styczniowego należą: "Sen grobów", „W dwudziestopięcioletnią rocznicę powstania 1863 r.". Jest również piewcą pięknych gór. Jest on także autorem szeregu wierszy o tematyce tatrzańskiej. Największym jego dziełem jest cykl sonetów refleksyjnych - "Nad głębiami".