"Kordian" - symbolika podróży po Europie oraz dwie wizje narodu polskiego u Słowackiego i Mickiewicza

Podróż Kordiana po Europie – symbolika:
Życie wykreowanego przez Słowackiego bohatera było z początku puste i pozbawione jakiegokolwiek działania. Dopiero , gdy Kordian zostaje odrzucony przez ukochaną kobietę i rezygnuje z samobójstwa wyrusza w podróż, by poznać odpowiedź na pytanie, kim tak naprawdę jest.
Kordian podczas swojej wędrówki dojrzewa emocjonalnie, a opis tej podróży dostarcza nam informacji o ówczesnej Europie. Pobyt w Londynie przekonuje bohatera, że cywilizacja pieniądza odrzuca wartości moralne, a miłość kobiet interesownych rozczarowuje. Czytając dzieło Szekspira na skale w Dover, Kordian traci wiarę w posłannictwo poezji. Całkowite upokorzenie przeżywa podczas rozmowy z papieżem. Wierząc, że jest przedstawicielem narodu, przekonuje się, że nie może liczyć w swej walce nawet na papieża, poniekąd Boga. Bohater przede wszystkim szuka własnej drogi, odrzuca nudne życie, by wykazać się nieprzeciętnością i wybitnością.
Podsumowaniem jego życia jest scena na szczycie Mont Blanc. Kordian doświadcza ogromnego przypływu sił wewnętrznych i widzi Polskę w roli Winkelrieda narodów, przedmurza chrześcijaństwa, ochrony zachodu przed Rosją. W nagrodę za budzącą się w nim chęć działania, bohater zostaje przeniesiony do wymarzonego miejsca – Polski.
Podróż Kordiana symbolizuje jego wewnętrzną przemianę. Z wrażliwego, zagubionego chłopca bohater zmienia się w świadomego, gotowego do poświęcenia i walki patriotę.

Słowacki i Mickiewicz – dwie wizje narodu polskiego:
Głównym powodem sporu pomiędzy Adamem Mickiewiczem a Juliuszem Słowackim była rola poety i poezji w walce o niepodległość narodu polskiego. Słowacki był zdania, że w utworach można zawrzeć naukę, pokazywać kierunki i sposoby walki. Był zwolennikiem poezji tyrtejskiej , nawołującej do czynnej walki dla dobra narodu. Zarzucał Mickiewiczowi, że skupia się on na świecie metafizycznym, nie zaś na realnej sytuacji narodu i wskazówkach dla powstańców. Słowacki sygnalizuje, że tylko aktywna walka ma sens i przynosi oczekiwane skutki. Łzy i cierpienie oddalają społeczeństwo od odzyskania niepodległości.
Mickiewicz przypisuje ogromną rolę wybitnej jednostce (Konrad), która dzięki swej wyższości jest w stanie wyzwolić ojczyznę spod tyrańskiej władzy. Słowacki natomiast poprzez postać Kordiana ukazuje, że nawet jednostka chcąca poświęcić całe swe życie dla idei, bez poparcia społeczeństwa nie będzie w stanie zwyciężyć.