Psy

Nazwą "pies" określa się zwykle, jedną z wielu ras psa domowego. Znanych jest jednak 34 innych spokrewnionych gatunków psowatych z rzędu drapieżnych, w tym lisy, wilki, kojoty i szakale.

Przedstawiciele rodziny psowatych występują na całym świecie. Niektóre z nich, np. wilki, są mięsożerne, podczas gdy otocjony żywią się głównie owadami. Wiele psowatych zjada to, co jest akurat dostępne: jaszczurki, ptaki, małe ssaki, padlinę, owoce.

Doskonały słuch i węch sprawiają, że zwierzęta te świetnie polują. Niektóre psowate żyją samotnie, podczas gdy inne, jak na przykład lisy, są towarzyskie, chociaż szykują pożywienie osobno. Wilki żyją i polują w stadach, liczących 20 i więcej osobników. Życie w grupach umożliwia wilkom polowanie na duże ofiary, dzielenie się opieką nad potomstwem i bronienie się nawzajem przed atakami obcych wilków. Każde stado broni swojego terytorium, którego wielkość zapewnia wystarczającą ilość pożywienia. Granice terytoriów są znaczone moczem, co trzyma z daleka inne stada wilków.

Ciało psa odzwierciedla jego zdolność do szybkiego wyścigu na długich dystansach za uciekającą ofiarą. Większość psowatych w tym cyjony (azjatyckie dzikie psy), ma gibkie ciało z puszystym ogonem. Psowate posiadają długie nogi i są palcochodne, co zwiększa długość ich kroku i szybkość poruszania się. Długi pysk psowatych ma niezwykle wrażliwy nos, a szczęki zawierają 42 zęby (cyjon ma ich 40), w tym cztery kły do przebijania swojej ofiary. Duże oczy są skierowane do przodu. Poruszają spiczastymi uszami, nasłuchując różnych odgłosów.

Wspólne polowanie w stadach pozwala wilkom, likaonom i cyjonom zabijać ofiary większe od nich samych. Likaony polują co najmniej raz dziennie, ścigając bez zmęczenia swoją zdobycz na dużych odległościach, aż do jej wyczerpania. Zabiwszy wspólnie ofiarę, członkowie stada dzielą się nią i pozwalają swoim młodym się najeść. Wspólne zjadanie ofiary przez stado odstrasza innych drapieżników od łatwego łupu, chociaż lwy i hieny zwykle potrafią odegnać likaony. Dwanaście gatunków lisów właściwych, do których zalicza się lisa płowego i fenka, ma szczególną strategię chwytania gryzoni i innych małych ofiar. Ujrzawszy ofiarę, lis skacze w powietrze i ląduje na niej znienacka.