Opis jaszczurki

Jaszczurki są najliczniejszą grupą gadów, liczącą około 4000 gatunków. Żyją niemal wszędzie, lecz najwięcej można ich spotkać w klimacie tropikalnym i podzwrotnikowym, gdzie godzinami wygrzewają się na słońcu. Niektóre przystosowały się do życia na drzewach, jaskiniach lub w norach.

Typowa jaszczurka ma dwie pary kończyn zakończonych ostrymi pazurami, ciało pokryte łuskami oraz długi ogon. Zwinnie poluje na małe zwierzęta np. ślimaki. Większość jaszczurek składa jaja o skórzastej skorupie w ściółce lub piaszczystych wgłębieniach.

Niektóre gatunki są żyworodne. Niektóre jaszczurki np.kameleon, mają ogony chwytne, które owijają się wokół rośliny niczym dodatkowa kończyna. Inne gatunki np. heloderma arizońska i scynk krótkogłowy, magazynują w ogonach tłuszcz, który służy im potem jako źródło energii. Zaatakowane przez drapieżnika, niektóre jaszczurki zrzucają ogon, który drga przez chwile na ziemi, odwracając na chwile uwagę przeciwnika, i biegną dalej. W miejsce starego ogona wyrasta nowy.

Wszystkie jaszczurki mają twardą, łuskowatą skórę, która pełni role wodoszczelnej osłony i zapobiega utracie wody. Łuski jaszczurek ziemnych są gładkie, co ułatwia prześlizgiwanie się w podziemnych tunelach. U niektórych gatunków łuski przekształciły się w ostre kolce, pełniące funkcje ochronne. Raz na miesiąc jaszczurki zrzucają skórę. Stara skóra schodzi dużymi płatami, choć niektóre gatunki same ją zdzierają i połukają.

Jaszczurki znane są ze swej zwinności. Wiele gatunków ma wyspecjalizowane kończyny, przystosowane do różnych celów. Gekon, na przykład ma ostre pazury i przylgi na palcach kończyn tylnych, pokryte milionami mikroskopijnych, włoskowatych struktur. Przylegają one do każdego wybrzuszenia i zagłębienia w powierzchni, co pozwala gekonowi na wspinanie się po ścianach, a nawet sufitach. Potężne kończyny i ostre łapy waranów oraz jaszczurek tarczowatych ryjących są przystosowane do kopania. Umiejętności kameleona sprawiają, że jest on bardzo sprawnym drapieżnikiem. Czyhając na ofiarę, kameleon zmienia kolor skóry, by wtopić się w otoczenie. Potrafi też obracać oczami na wszystkie strony. Jego umięśniony język jest na długości ciała i ma dużą, lepką końcówkę. Namierzywszy ofiarę, kameleon błyskawicznie wyciąga język, by złowić ją na lepką końcówkę i wciągnąć i wciągnąć do otworu gębowego.