Indie.

Od połowy XIX wieku do roku 1947 Indie były kolonią brytyjską. Do dziś w kraju tym widoczne są pozostałości z tamtych czasów. Językiem urzędowym jest angielski, a system polityczny i prawny wzorowany jest na brytyjskim. Mimo tych wpływów, Indie zachowały swój tajemniczy i fascynujący charakter. Budzące podziw świątynie, złote posągi Buddy, mauzolea, takie jak Tadż Mahal, oraz meczety kontrastują tu z zatłoczonymi, gwarnymi, pełnymi bezdomnych ludzi ulicami. Dlatego wobec tego kraju nie można pozostać obojętnym. Mówi się nawet, że Indie można albo pokochać, albo znienawidzić.
Szahdżahan, XVII-wieczny władca Indii, po śmierci ukochanej żony, Mumtaz Mahal, rozkazał wznieść dla niej ogromny grobowiec z białego marmuru. Budowa trwała aż 22 lata, pracowało przy niej około 25 tys. robotników. Zdobione cennymi kamieniami mauzoleum Tadż Mahal jest dziś nazywane perłą indyjskiej architektury. Spoczywają w nim obok siebie dwa ciała - Mumtaz Mahal i Szahdżahana.
Bollywood to umowna nazwa siedziby przemysłu filmowego w Mumbaju. Nazwa "Bollywood" wywodzi się z połączenia słów "Bombay" i "Hollywood", ponieważ Bollywood jest indyjskim odpowiednikiem amerykańskiej favryki snów - Hollywood. Bollywood to największy ośrodek indyjskiej kinematografii. To właśnie stamtąd pochodzi około 30 % wszystkich filmów produkowanych w Indiach, a indyjska kinematografia uważana jest za największą na świecie. Pracuje w niej około 2,5 miliona ludzi i powstaje około tysiąca filmów rocznie.
Hinduskie obyczaje pogrzebowe znacznie różnią się od pochówków znanych w tradycji chrześcijańskiej. Owinięte w ozdobne tkaniny i udekorowane kwiatami ciała zmarłych wyznawców hinduizmu, spalane są nad brzegami rzek. PO kremacji prochy zmarłego wrzuca się do wody, a pogrążona w żałobie rodzina nosi ubrania w kolorze nie czarnym, ale białym.