Reforma ochrony zdrowia w Polsce.

W latach 90' w Polsce zaczęto zdawać sobie sprawę ze należy zreformować system ochrony zdrowia. Chciano zapewnić wysoką jakość usług zdrowotnych. W 91' uchwalono nowa ustawę nadającą osobowość prawna jednostce zdrowia. W 99’ zdecydowano się na model ubezpieczeniowy wzorowany na modelu niemieckim. Uzależnione poziomu jakości usług zdrowotnych od siły nabywczej było niemożliwe. 97' przyjęto ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym, która wprowadzały kilka zasad ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce : solidaryzm społeczny, zasada samofinansowania ( ze składek na ubezpieczeniowych), samorządność ( instytucje ubezpieczenia zdrowotnego podporządkowane samorządom terytorialnym), zasada prawa wyboru lekarza i kasy chorych). W ten sposób wprowadzono instytucje kasy chorych w 16 regionach odpowiedzialnych za świadczenie usług zdrowotnych. Te składki były odprowadzane do zakładu ubezpieczeń społecznych. Konsekwencją wprowadzenia kasy chorych była decentralizacji ochrony zdrowia. Kasy chorych były samorządne i uzależnione od potencjału ludnościowego województwa i poziomu dochodów. Zaczęły pojawiać się zróżnicowania strukturalne. Kasy chorych, ktore mialy nadwyżki powinny się dzielić z biedniejszymi. Jeśli ktoś leczył się w innej niż swojej kasie chorych musiał uzyskać promesę, a nasza kasa chorych opłacałai koszty leczenia w innym województwie. W praktyce to w ogóle nie następowało. Nieracjonalnie gospodarowanie środkami finansowymi.

Kasy chorych zastąpiono NFZ w 2003 roku. Była to próba decentralizacji. NFZ dzieli środki między województwami i nie ma kompetencji kas chorych. NFZ podlega bezpośrednio ministerstwu i są spory kompetencje miedzy ministrem zdrowia a prezesem NFZ. Instytucja lekarza rodzinnego nie sprawdziła się, bo ich dochody były odliczanie jeśli kierowali ich na badania.
Prywatyzacja Stałą kwestia przy reformie ochrony zdrowia jest finansowanie i komercjalizacja ( prywatyzacja). Jeśli chodzi o finansowanie: podniesienie składek na ubezpieczenie zdrowotne jest nieuniknione. Środki by wystarczyły, ale one cały czas w jakiś sposób wypływają i trzeba uszczelnić system zdrowia. Natomiast prywatyzacja może spowodować całkowitą komercjalizację i nie będzie się liczył człowiek tylko pieniądz. Prywatyzacja może pomoc rozwiązać problemy zdrowotne, lecz podaż i popyt nie może być jedyna kwestią w ochronie zdrowia człowieka. Potrzeba jest utworzenia koszyka usług zdrowotnych. Idea solidaryzmu społecznego narzuca nam pytanie ile wykorzystujemy ze swoich składek. Jeśli odprowadza się co miesiąc 300 zł a w danym miesiącu nie idzie do szpitala to jego. Składka jest oddawania np na innego pacjenta, który potrzebuje w danym miesiącu czegoś.