Mieszkańcy powiśla w "Lalce" Bolesława Prusa

Mieszkańcy Powiśla to warstwy najuboższe, które nie mają nadziei na poprawę swojego losu. Są pogrążeni w apatii, nie reagują na bodźce emocjonalne. Jest to dzielnica rozkładu i zepsucia. Biedota jest trawiona przez choroby, głód, nędzę, przestępczość, ciemnotę i analfabetyzm. Nie są w stanie samodzielnie podźwignąć się z tego stanu, dlatego potrzebują pomocy innych ludzi. Mieszkają w rozpadających się ruderach, a domostwa odzwierciedlają stan w jakim się znajdują. Z Powiśla pochodzi furman Wysocki i prostytutka Maria.

Maria Magdalena-Wokulski poznał ją w kościele, zwróciła ona na siebie uwagę Stanisława szczególnie wyrazistym strojem i zachowaniem. Wokulski postanawia jej pomóc, jednak pod pewnymi warunkami. Umieszcza ją w zakonie sióstr magdalenek, gdzie uczy się krawiectwa. Dzięki pomocy Stanisława, Maria zmienia styl życia. Otrzymuje odpowiedni sprzęt i zamieszkuje u furmana Wysockiego, gdzie trudni się krawiectwem. Następnie poznaje Węgiełka, z którym bierze ślub.
Węgiełek - młody stolarz z Zasławia, który w pożarze stracił cały swój dobytek, natomiast nie stać go na odbudowę warsztatu i zakup nowych narzędzi. Wokulski postanawia mu pomóc. Później Węgiełek poznaje Marię i biorą razem ślub.

Bracia Wysoccy-jeden z nich mieszka w ubogim domu na Powiślu. Wokulski ofiarowuje mu pieniądze i daje pracę. Drugi z braci jest dróżnikiem. Wokulski pomaga mu w przeniesieniu do pracy w Skierniewicach (co później będzie miało swoje konsekwencje, ponieważ Wysocki ratuje Wokulskiego, gdy ten chce popełnić samobójstwo).