Kordian rozczarowany rzeczywistością.

I akt utworu dotyczy stanu jego duszy – choroby wieku. Jest rozczarowany życiem. Ma poczucie indywidualizmu jednak targnął się na swoje Zycie tak jak inni bohaterowie romantyczni. Jego przyjaciel również targnął się na własne życie. Kordian czuję się zbyt wyjątkowy by docenić to, że ma kochającą kobietę, nie musi pracować. Próbą samobójczą kończy I etap swojego życia.
II akt Kordian znajduję się w Londynie. Akcja rozgrywa się w 1828 roku. Jawi się jako podróżnik po zachodniej europie. Chcę poznać miejsca mające charakter symboliczny. Londyn jako symbol największej rozwiniętej cywilizacji. Kordian myślał, że zbudowana jest ona z idei. Rozmowa w Parku z dozorcą uświadamia mu, że rozwój jest okupiony pieniędzmi. Mechanizm popędzający rozwój to pieniądze. Dla bohatera romantycznego był to szok. Rozczarował się, że tej cywilizacji nie budowały głębokie idee. Podobny tok myślenia odnalazł w utworze „Król Lir” Szekspira.
Kordian znajduję się we Włoszech. Scena ta dotyczy relacji Kordiana z piękną Włoszką Wiolettą, która myśli, że Kordian jest w niej szaleńczo zakochany po uszy tymczasem on ją manipuluję. Kordian dokonuję pewnego eksperymentu. Chcę sprawdzić czy kobieta pozostanie z nim gdy nie będzie miał pieniędzy. Ukazuję serce kobiety jako zastygnięta lawa. Sprawdza jej reakcję udając, że sprzedał jej klejnoty. Wioletta jest nieszczęśliwa zależy jej na pieniądzach. Kordian jawi się jako bardzo cyniczny człowiek. Zgadza się z nim wyjechać tylko dlatego, że podkowy konia są ze złota. Kordian gardzi nią. Daję mu się nabierać. Wioletta idzie szukać podków, które rzekomo zgubił koń. Kordian wnioskuję, że kobietom zależy tylko na pieniądzach