Charakterystyka Zbyszka z Bogdańca

Zbyszko z Bogdańca jest głównym bohaterem powieści historycznej H.Sienkiewicza, pt.: „Krzyżacy”. Jest to młody rycerz, który wcześniej został osierocony. Teraz opiekuje się nim jego stryj, Maćko z Bogdańca. Jego rodzicami byli Jaśko z Bogdańca i Jagienka z Mocarzewa.
Młodzieniec był dobrze zbudowany, czego dowiódł podczas wyciskania soku własnymi rękoma, przy tym popisując się przed księżną i Danusią. Od czasów młodocianych Zbyszko wychowywał się na wojnie. Lata wojaczki, marsze, niewygody oraz udział w bitwie zahartowały chłopca. Dzięki tym wyprawom nabrał on niezwykłej zręczności i niepospolitej siły. Posiadał także długie, złote włosy równo ścięte nad czołem. Zazwyczaj ubierał się w kaftan ze skóry łosia, a do podróży przywdziewał na siebie zbroję. Na szczególne okazje zakładał strój zdobyty na Fryzach: długą białą jakę, haftowaną u dołu w złote gryfy; kolorowe, pasiaste nogawice i ciżmy z długimi noskami. Na włosy nakładał jedwabny pątlik wiązany bursztynowymi paciorkami. Przy boku nosił mały kord oprawiony w srebro i kość słoniową.
Za każdym razem Zbyszka rozpierała energia. Rycerza charakteryzował porywczy temperament. Chłopak lubił się popisywać swoją siłą fizyczną i zaczął przy tym odnosić sukcesy na miarę prawdziwego rycerza. W każdym momencie był on chętny do okolicznej bitki, czasami nawet z głupiego powodu. Za to brak mu było za grosz rozsądku. Także za pierwszym porywem serca ślubował Danusi swoją miłość i przyrzekał przynieść jej, na znak jego prawdziwego uczucia, pawie czuby z hełmów krzyżackich. Ta obietnica nie ma szczęśliwego potoku akcji przytaczając zdarzenie z Kunonem von Lichtensteinem. O jego niedojrzałości emocjonalnej świadczy fakt, iż kochał się jednocześnie w Danusi i Jagience. O tym zjawisku można jeszcze dłużej dyskutować, ponieważ zarazem miłość do Danusi objawiała się tęsknotą, myśleniem o niej, gdy byli od siebie oddzieleni. Natomiast Jagna pociągała go fizycznie, swoją urodą i zdrowiem.. Przytaczając temat miłości muszę tutaj wspomnieć także o uczuciu, jakim darzył Zbyszko swojego stryja. Chłopak wobec Maćka zawsze był gotowy do poświęceń oraz często obdarzał go swoją opiekuńczością. Podczas gdy Maćko został poważnie zraniony, jego siostrzeniec prawie nie stracił życia dla zdobycia niedźwiedziego sadła, które miało polepszyć stan zdrowotny Maćka. Ci dwaj bohaterowie byli ze sobą nierozłączni, nie mieli nikogo innego oprócz siebie z pokrewieństwa rodzinnego.
W charakterze głównego bohatera istnieją dwa ważne czynniki ukazujące się podczas wielu bitew stoczonych przez Zbyszka. Są to honor rycerski oraz cierpienie. Sam bohater jest w stosunku do siebie bezwzględny, jeśli chodzi o rycerskie postępowanie. Woli z honorem oddać głowę katu, niż uciec z więzienia w przebraniu Maćka. Wczytując się coraz bardziej w książkę Sienkiewicza odnosimy wrażenie, że Zbyszko dorośleje na naszych oczach. Jego ślubowanie rycerskie, obietnica małżeńska, którą związał z Danusią, sprawiają, iż nie ulega względom Jagienki i nadal pozostaje wierny swojej kobiecie. Odwagę ukazał przy ratowaniu księżny i dwórki przed atakiem rozszalałego tura. W nagrodę za ten czyn zostaje on mianowany na rycerza przez księcia Janusza. Bardziej przełomowym wydarzeniem w jego życiu był pojedynek z Rotgierem, wyzwanym przez niego na sąd Boży. Tam zdaje sobie sprawę o jego własnej niedoli, sytuacji, która zmieniła ciąg spodziewanych się wydarzeń. Jego rycerskim obowiązkiem była obrona ojczyzny i Zbyszko wypełniał go z wielką radością. Jego myślą przewodnią nie była już prywatna żądza zemsty, lecz patriotyzm.
Cała postać nabywa we mnie mieszane uczucia. Na początku czytania książki miałam poczucie, iż ta postać nie wypełni specyficznej roli w całej fabule. Natomiast po skończeniu czytania zdałam sobie sprawę, że postać Zbyszka z Bogdańca ukazuje nam, czytelnikom, w jak raptownym tempie nasza osobowość zmienia się, na skutek gwałtownych wydarzeń dziejących się w najbliższym otoczeniu. Zdarzenia napotkane w akcji książki spowodowały, iż Zbyszko stał się mężczyzną, który jest czułym i troskliwym ojcem rodziny, dobrym gospodarzem, lecz przede wszystkim rycerzem ceniącym swój honor nad wszystkie inne dobra, pełnym szlachetności i niepohamowanej odwagi oraz obrońcą ojczyzny i króla. Dzięki tej postaci literackiej dowiedziałam się, czym tak naprawdę jest honor rycerski.