Krzyżowanie się różnych nurtów i konwencji literackich w "Chłopach".

Reymont w utworze „Chłopi” posługuje się różnymi konwencjami literackimi min. techniką impresjonistyczną w opisach przyrody. Autor dąży do uchwycenia konkretnej chwili: „Dzień się już czynił coraz większy, zorze rozsączały się w martwe siności, że na niebie poczynały gorzeć, jakoby krwawe łuny pożarów jeszcze nie dojrzałych…” „ A wielka droga obsiadła rzędami topoli utrudzonych dźwigała się coraz widniej na światłość, zaś wsie, potopione w mrokach przyziemnych, wyzierały gdzieniegdzie pod zorze..” Pisarz bogato operuje blaskiem, światłem, kolorem. Jest tu ukazany szczególny spokój, a często używane przymiotniki sprawiają że dokładnie możemy wyobrazić sobie przedstawiony krajobraz.

Inną konwencją literacka używana przez Reymonta jest naturalizm. Mówi on o związku ludzi z przyroda, ich życie podporządkowane jest rytmowi natury. Opisy są bardzo dokładne, fotograficzne, ale często bardzo brutalne np.odcięcie nogi przez Kubę: „Kuba leżał bezwładny, dychał coś niecoś i rzęził przez zwarte zęby, nogę miał przerąbaną w kolanie, ledwie się trzymała na skórze i obficie krwawiła. Na progu czerwieniły się plamy krwi i leżała okrwawiona siekiera.” Opisy naturalistyczne często są pełne brzydoty, nieszczęścia, biedy, ukazują prawdziwe życie mieszkańców wsi. Autor opisuje Dom Hanki i Antka: „ W izbie też był ziąb przenikający, wilgotny, a tak chwytliwy, że Hanka wzuła trepy na bose nogi, w kominie ledwie się tliło, bo jałowcowa śnieżyzna ino trzeszczała i dymiła.”

Opis ekspresjonistyczny jest zupełnie inny niż opis naturalistyczny czy ekspresjonistyczny. Przykładem takiego opisu jest opis wichury: „Wnet wicher uderzał w bór całą mocą, wszystkimi kłami trzaskał o pnie, wżerał się w lute głębie, porykiwał w mrokach, targał olbrzymami, ale na darmo, nie przemógł, bo wyzbyty z sił opadał, głuchnął i marł ze skowytem w gęstych, przyziemnych krzach – a las ani drgnął.” Obraz ten jest bardzo dynamiczny, ukazany jest ruch, dźwięki, gwałtowność.W obrazach ekspresjonistycznych zastosowanych jest wiele czasowników , dzięki temu krajobraz jest pełny ruchu. Inny rodzaj opisu to opis realistyczny. Przedstawia on zwykłe życie chłopów, ich codzienne zajęcia i prace np. „Rzędy kobiet czerwieniły się na kopalniskach… rozległ się gruchot zsypywanych do wozów kartofli… miejscami orano jeszcze pod siew. W utworze występują również sceny symboliczne, które nadają powieści wymiar ponadczasowy. Np. śmierć Boryny – w tej scenie Maciej ukazany jest jako symboliczny siewca. Jest on symbolem przywiązania gospodarzy do ziemi, podkreśla ich przynależność do natury.