Zapamietywanie a emocje mowy i myślenia

W trakcie całego życia człowieka istotną cechą kształtującą jego osobowość, wykształcenie, wspomnienia jest niewątpliwie proces zapamiętywania. Ponadto, uwzględniając inne kryteria, wyróżniamy pamięć obrazową, słowną, logiczną itd. Psycholodzy wyróżniają trzy główne rodzaje pamięci: sensoryczną, krótkotrwałą i długotrwałą. Informacja jest przechowywana w pamięci sensorycznej zaledwie przez ułamek sekundy, by następnie przenieść najistotniejsze elementy do pamięci krótkotrwałej. Warunkiem utrzymania się informacji w pamięci krótkotrwałej jest ciągłe jej powtarzanie. Informacja może przejść do pamięci długotrwałej, jeśli odpowiednio długo przebywała w pamięci krótkotrwałej i nie nastąpiła interferencja, czyli zakłócenia spowodowane nowymi napływającymi informacjami. Raz zapamiętana informacja nigdy nie jest zapominana. Wiele czynników psychologicznych, a także fizycznych ma wpływ na proces i skuteczność uczenia się. Są wśród nich: koncentracja uwagi, odpowiednia motywacja, nastrój, zmęczenie, tworzenie skojarzeń i intensywność nauki. Elementy te związane są z emocjami w trakcie, których jesteśmy podczas procesu zapamiętywania. Wszelkie rozpraszające czynniki - głośna muzyka, telefon przyjaciela, łaszący się ukochany pies, troskliwe pytania rodziców - wszystko to sprawia, że proces nauki wymaga większego wysiłku i jest mniej skuteczny. Za każdym razem, kiedy ktoś lub coś oderwie nas od pracy, musimy ponownie wprowadzić do swojej pamięci krótkotrwałej potrzebne do \"obrobienia\" informacje, ponownie skoncentrować się i w zasadzie... zaczynasz od nowa. Pogodny, przyjemny nastrój, stonowana, przyjemna dla oka kolorystyka tła, rozpylenie ładnego zapachu itp. Wpłynie pozytywnie na przyswajanie informacji. W trakcie zapamiętywania wykorzystujemy skojarzenia, karykaturę, wyolbrzymianie – słowem wszelką przesadę, humor, wyobraźnię kolor, zapach, fakturę, dźwięk, czucie, ruch oraz emocje. Ludzie o genialnej pamięci, a więc o wspaniałej pojemności i trwałości rozwinęli nadzwyczajnie wrażliwość każdego ze swoich zmysłów i opanowali umiejętność ich synchronizacji. Czynność łączona z emocją jest lepiej zapamiętywana. Emocje mogą występować w dwóch głównych formach: ujemnej (cierpienie, przykrość, niezadowolenie) oraz dodatniej (rozkosz, przyjemność, zadowolenie). Cechą charakterystyczną emocji ujemnej jest wytwarzanie tendencji do przerwania aktywności, która tą emocję wywołała, bądź przerwania kontaktu ze źródłem tej emocji. Przeciwnie, cechą charakterystyczną emocji dodatniej jest wytwarzanie tendencji do podtrzymywania odpowiedniej aktywności bądź odpowiedniego kontaktu. Przerwanie kontaktu ze źródłem negatywnej emocji nie jest równoznaczne z przerwaniem samej emocji. Emocja może trwać jeszcze przez jakiś czas po ustaniu czynnika, który ja wywołał, a nawet w pewnych wypadkach może wzmagać się wraz z upływem czasu. Zachowanie kontaktu ze źródłem dodatniej emocji prowadzi do stopniowego jej zaniku, jeżeli cechy źródła się nie zmieniają (zobojętnienie). Jeżeli kontakt jest długi, intensywny, w ustabilizowanych warunkach może dojść do powstania emocji negatywnych.
Emocje o różnym znaku mają różne konsekwencje ekspresyjne, tzn. różne są ich przejawy mimiczne, pantomimiczne, wokalne. Procesy emocjonalne różnią się od siebie, co wiąże się z różnorodnością czynników je wywołujących i różnorodnością reakcji przez emocje wywoływanych (reakcji emocjonalnych). Niektóre emocje wywołują tendencje do reagowania w określonym kierunku. Są to: ciekawość; pobudzająca do czynności badawczych - strach; pobudzający do ucieczki lub powodujący niekiedy zahamowanie, znieruchomienie itp. - gniew; pobudzający do ataku - wstręt; pobudzający do odsunięcia od siebie bądź “trzymania się z dala” - nadzieja; skłaniająca się do zachowań, które ja umacniają (przybliżają jej spełnienie).
Tak więc na proces zapamiętywania bardzo duży wpływ mają emocję myślenia i mowy. Im bardziej pozytywne tym lepszy efekt, im mniej z nauki niestety nici.