Charakterystyka Danusi Jurandówny - Krzyżacy

W powieści Henryka Sienkiewicza "Krzyżacy" poznajemy Danutę Jurandówną, pierwszą żonę głównego bohatera, Zbyszka z Bogdańca. Jest to postać bardzo malownicza i interesująca. Gdy ją poznajemy, jest dwunastoletnią dziewczynką, potem dorasta i rozwija się i niestety wcześnie umiera z powodu porwania przez Krzyżaków.

Danusia miała długie, jasne blond włosy i niebieskie oczy. Była drobnej, pełnej wdzięku figurze. Odznaczała się delikatną, anielską urodą. Czasami wyglądała jak dziecko. Zazwyczaj ubierała się w dworskie szaty. Dziewczyna była słabego zdrowia po matce, która osierociła ją ginąc w tragicznych okolicznościach, podczas ataku Krzyżaków.

Jurandówna była uzdolniona - potrafiła śpiewać i grać na lutni. Była otwarta w miłości, lojalna i kochana. Wyróżniały ją również spokój, delikatność, współczucia i nieśmiałość. Ufała wszystkim ludziom, słuchała starszych i bardziej doświadczonych. Bardzo kochała ojca i Zbyszka, była również przywiązana do swojej opiekunki. Miała poetycką naturę i często można było ją zobaczyć smutną, zamyśloną, pogrążoną we wspomnieniach i marzeniach.

Uważam Danusię za wrażliwą, kochającą i łatwo przywiązującą się do ludzi osobę. Gdyby nie umarła, byłaby dobrą żoną dla Zbyszka. Jej delikatność i dworskie wychowanie stanowiłoby równowagę dla wybuchowego charakteru rycerza.