Charakterystyka rycerza

Kształcenie rycerskie rozpoczynało się od 7 roku życia , kiedy to chłopiec zostawał paziem i służył małżonce rycerza . W wieku 14 lat zostawał giermkiem , a ukończywszy lat 21 był pasowany na rycerza . Za wierną służbe i zasługi wojenne król nagradzał do nadaniem majątków i ziem , zwanych lennem . Odtąd rycerz ponosił odpowiedzialność za bezpieczeństwo swoich poddanych oraz majątku. Place , na których odbywały się turnieje rycerskie , rozbrzmiewały dźwiękiem krzyżowanych mieczy , komendami wykrzykiwanymi przez jeźdźców i parskaniem koni , zewsząd dochodziły odgłosy doskonalących swój kunszt rycerzy , giermków oraz ich pomocników . Podczas ćwiczeń i walk zawodowa konnica sprawdzała swoje tarcze , kopie , miecze oraz zbroje . Rycerze mieszkający na zamkach żyli wedle surowych reguł , strzegąc kraju przed najazdem nieprzyjaciół . Ślubowali też wiernie służyć swojemu władcy , zwalczać wszelką niesprawiedliwość oraz chronić wdowy i sieroty . Obowiązywały ich zasady chrześcijańskie , dlatego poczuwali się w obowiązku , by brać udział w wyprawach krzyżowych , których celem było wyzwolenie Ziemi Świętej spod panowania pogan ( innowierców ) . Niestety , uczestnicy takich wypraw urządzali wiele zła , a i sami nierzadko tracili życie . U schyłku średniowiecza rycerze stracili na znaczeniu , ponieważ arystokracja oraz mieszczanie ustanawiali swoje , lepiej wyposażone armie , które okazywały się sprawniejsze w toczeniu wojen . Dlatego niektórzy rycerze , sby przeżyć , musieli zejść z drogi prawa i stali się rozbójnikami nękającymi kupców , którzy podążali szlakami handlowymi od miasta do miasta .