Buddyzm jest to jedna z wielkich religii, która rozwinęła się na terenie współczesnej Japonii, Chin, Korei, Tybetu i Azji południowo-wschodniej. Religia ta powstała z systemu etyczno-soteriologicznego głoszonego przez Buddę. Doktryna głoszona przez niego rozeszła się na całe Indie, a potem cały półwysep, aż w końcu objęła także część Azji.
Buddyzm jest systemem ateistycznym. Bogowie nie mają żadnego znaczenia wobec drogi samodzielnej jednostki w doskonaleniu się i dążeniu do całkowitego wyzwolenia. Celem życia jest wyzwolenie się z cierpienia i osiągnięcie całkowitego spokoju wygaśnięcie wszelkich pragnień. Kolejne byty człowieka zmieniają się pod wpływem dharm. Karmany wpływają na rodzaj następnego wcielenia człowieka. Samodoskonalenie duchowe sprzyja osiąganiu coraz wyższego bytu, najłatwiej je osiągnąć w izolacji od świata. Dyscyplina zakonna obejmuje ćwiczenie w 3 podstawowych cnotach: majtri - uczuciu przyjaźni do wszystkich stworzeń, ahinsie – nie szkodzenia nikomu i karunie - miłosierdziu i technikach medytacyjnych. Po za tym obowiązuje opanowanie zmysłów i abstynencja seksualna.
Budda - czyli Siddhatha Gautama, urodził się w 560r.p.n.e.
Zmarł w 480r.p.n.e.w północnych Indiach. Był filozofem. Według tradycji, zniechęcony do życia świeckiego, opuścił dom i rodzinę i podjął żywot wędrowca. Jednak ani lata surowych cierpień ani nauki napotkanych mędrców nie zdołały doprowadzić go do całkowitego wyzwolenia, więc podjął długotrwałą medytację. Medytacja przyniosła odkrycie przyczyny cierpienia i sposobu jego przezwyciężenia. Rozpoczął głosić swoją naukę.
Karman - etyczna wartość uczynków
Nirwana – stan całkowitego wyzwolenia
Dharm – element rzeczywistości wymierzający zapłatę za złe i dobre czyny