Recenzja książki "Kamienie na szaniec".

Recenzja z książki „Kamienie na szaniec’’ Aleksandra Kamińskiego
Chciałabym przytoczyć wam wzruszającą i dającą do myślenia książkę historyczną z elementami fikcyjnymi . Osobiście książki tego typu nie interesują mnie , jednakże wybierając lekturę do przeczytania , ta oto przykuła moją uwagę. Zdecydowałam wypożyczyć i jak się okazało po pzeczytaniu, była to słuszna decyzja. Warto było spędzić czas na czytaniu , gdyż sens i wartościwość tego opowiadania jest imponująca. Zauważmy , że „Kamienie na szaniec” nie powinno być czytane tylko dla lektury , lecz i dla świadomości narodowej i patriotycznej. Każdy szanujący się Polak przynajmniej raz w życiu powinien przeczytać ową powieść. Każdy obywatel , który nie przeczytał i ma odwagę przyznać „jestem prawdziwym patriotą ” , jest kłamcą. Opowiadanie Aleksandra Kamińskiego jest dokumentacją prawdziwego piekła dla Polaków( w jego powieści akcja odbyta w Warszawie)- 2 wojny światowej . Powieść „Kamienie na szaniec” wzbudza mój podziw względem autora oraz bohaterów powieści.
Bohaterami książki historycznej Aleksandra Kamińskiego są;Alek(Aleksy Dawidowski ) , Zośka(Tadeusz Zawadzki ) oraz Rudy (Jan Bytnar ) oraz wiele innych ważnych osobowości tamtych lat typu:Buzdygan , dowódca wojskowy. Początkowo główni bohatery uczęszczali do szkół ogólnokształcących oraz harcerstwa następnie dołączyli do Małego Sobotażu , a gdy to nie było wystarczające to do Szarych Szeregów . Niestety żaden z wielkich bohaterów nie przeżył walk.Rudy zmarł na skutek skatowania przez gestapo.Zośka i Alek zostali zastrzeleni . Żaden z przyjaciół nie zginął w obozie koncentracyjnym , do kótego trafiali ważni oraz przypadkowi Polacy.Książka pokazuje wielką braterską przyjaźń i służbę. Dzięki niej wiemy jak żyć i jak godnie umierać .Każdy zginął mając wiele sukcesów pomagających wyzwolić się okupionej Polsce. Uczucie zadowolenia towarzyszyło każdemu z przyjaciół w ostatnich chwilach , zuch był nieodłączny. Oddanie każdej sytuacji to bohterska rzecz , taką cechę posiadali ci harcerze. Każdy był inny i unikalny , szukał swojego celu w życiu i w pełni oddawał się ojczyźnie. Łączył ich szacunek do ojczyzny i do siebie nawzajem , a zaufanie było podstawą ich przyjażni. Zarówno jak i do Małego Sabotażu , jak i do Szarych Szeregów z otwartymi rękami przyjmowali nowych towarzyszy. Potrafili dopasować się do każdej sytuacji , nieważne jaka bybyła .
Fikcji w tej powieści jest wyjątkowo mało , bohaterzy oraz poboczni ludzie, wszyscy co do osoby byli prawdziwi. Niezgodną z historią rzeczą były niektóre wyprawy , na które nie ma dowodów . Lecz moc wymyślonych wydarzeń jest równie mocna jak i prawdiwych . Nam , osobom , które pomimo książek i wiedzy nie znana jest wojna, Aleksander Kamiński dał szansę na zrozumienie pewnych rzeczy.Pomimo tego nadal na nasze szczęście niepełne są nasze umysły o wojnie. Książka powinna nas nauczyć żyć pełnią i szczęśliwie patrzeć w przyszłość oraz umrzeć z uśmiechem na twarzy. Ja mogę przyznać , że dało mi to do myślenia i przyłączam się do sentencji autora. Chcem się do niej w pełni dostosować.