Jerzy Ziętek.

Jerzy Ziętek urodził się 10 czerwca 19001 roku w Szobiszowicach, robotniczej dzielnicy Gliwic. Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Gliwicach. Został człowiekiem gimnazjalnego kółka „filaretów”. W tym czasie na Śląsku odbywały się powstańcze wiece. W 1920 roku został człowiekiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w II powstaniu Śląskim. Po zakończeniu powstania Gliwice znalazły się po niemieckiej stronie granicy, więc rodzina Ziętków przeniosła się do Tarnowskich Gór, tam Jerzy otrzymał pracę w starostwie gdzie pracował kolejno w poszczególnych działach administracyjnych dokształcając się jednocześnie. W latach 1930-1935 był posłem do sejmu z ramienia BBRW. Mimo wielu obowiązków służbowych Jerzy Ziętek nie zaniedbywał działalności społecznej, która zawsze była mu bliska. Wiele wysiłku włożył w przygotowania do obrony przed napaścią Niemiec. W czasie II wojny pracował i walczył na rzecz Polski. Po wojnie pełnił funkcje wojewody śląskiego i awansował do rangi pułkownika. Od 1950 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego prezydium województwa. Rady Narodowej i jej ramienia zostaje wybrany posłem. Zajmował się sprawami społeczno gospodarczymi Polski. Za ten wysiłek otrzymał Order Budowniczego Polski Ludowej. W 1963 roku został wybrany Członkiem rady Państwa, a rok później Wojskowa Rada Narodowa w Katowicach wybrała go swoim przewodniczącym. W tym czasie dał się poznać jako dobry fachowiec i organizator przejawiający dużo energii i inicjatywy. W roku 1964 zostaje członkiem Komitetu Centralnego. Pełnił tę funkcję obok funkcji człowieka Komitetu Wojewódzkiego i członka egzekutywy KW PZPR w Katowicach, przez kolejne kadencje aż do 1981 kiedy to pogarszający się stan zdrowia nie pozwolił na dalsze czynne uczestnictwo w życiu politycznym. Z okazji 50lecia III powstania Śląskiego otrzymał nominację na generała brygady. W swoje 74 urodziny odszedł ze stanowiska Wojewody Śląskiego. W sejmie VII kadencji w roku 1980 był najstarszym posłem. Zgodnie ze zwyczajem jemu jako seniorowi przypadł zaszczyt otwarcia nowej kadencji sejmu. Ten sam sejm wybrał go przewodniczącym Rady Państwa. Pełnił tę funkcję niemal do końca życia. Zmarł 20 listopada 1985 roku.