„Deus Caritas Est” - streszczenie, opinia

„Deus Caritas Est” to pierwsza encyklika papieża Benedykta XVI wydana 25 stycznia 2006 roku. Ojciec Święty pragnie przekazać wiernym przesłanie dotyczące miłości międzyludzkiej oraz miłości Boga. Zwraca uwagę na nadużywanie w dzisiejszych czasach słowa „miłość”, które nie jest jednoznaczne. Papież zajął się tym tematem, bo to właśnie na miłości opiera się wiara chrześcijańska.

Jako katolicy obdarzeni takim skarbem możemy przekazywać go bliźniemu, jest to podziękowaniem dla Boga. Papież zastanawia się nad jednością przejawianych rodzajów miłości. Wyróżnia jej typy: eros, czyli miłość odnosząca się do cielesności kobiety i mężczyzny, agape- bardziej duchowa, oparta na wierze oraz philia - miłość przyjacielska, której przykładem w Piśmie Świętym jest relacja między Jezusem a uczniami. Pierwsza- eros to dogłębniej miłość pożądania, Tylko połączenie tych typów może stworzyć prawdziwą, piękną miłość między kobietą i mężczyzną. W dalszej części zaleca kształtowanie i dalsze poznawanie drugiego człowieka. To dzięki poświęceniu, oddaniu i ciągłemu odkrywaniu naprawdę można poznać dobro dane przez Boga. Ojciec Święty nawiązuje do „Pieśni nad Pieśniami” Starego Testamentu, która najlepiej tłumaczy jak powinna wyglądać miłość ludzi i na czym musi się opierać, tzn. przede wszystkim na miłości Boga. Ludzka miłość jest tylko nieidealnym odbiciem Boskiej. Istotne również jest dzielenie się sobą z Bogiem i człowiekiem. Benedykt XVI podkreśla ważność miłości Boga, Jego wielkość, bezinteresowność oraz przebaczenie. W Boskiej miłości eros i agape to jedność. Ojciec Święty tłumaczy, że to Bóg dał ludzkości miłość kobiety i mężczyzny tworząc i jednocząc Adama i Ewę. Kolejnym obrazem miłości jest poświęcenie Jezusa Chrystusa, który za nasze grzechy oddał życie na krzyżu. To dowód niezmierzonej i silnej miłości. Pomimo, że Go nie widzimy to tak naprawdę On ukazuje nam się podczas Mszy Świętej pod postacią Eucharystii, a Jego słowa czytamy w Piśmie Świętym.

Moim zdaniem głównym przesłaniem encykliki jest to, że człowiek powinien kochać bliźniego tak jak Bóg kocha każdego człowieka, bo to On pierwszy nas umiłował. Aby prawdziwie kochać trzeba powoli uczyć się znajdować i łączyć sfery duchowe, uczuciowe, cielesne, połączyć wszystkie rodzaje miłości: philia, eros i agape. Dzięki temu osiągnie prawdziwą miłość.