"Przedwiośnie" jako powieść o dojrzewaniu.

"Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego to jedno z najgłośniejszych dzieł okresu międzywojennego. Ukazuje on losy Polaków w przełomowym momencie. Powieść to jest nie tylko o społeczeństwie ale również o dojrzewaniu. Głównego bohatera Cezarego Barykę poznajemy jako wyniańczonego przez rodziców chłopca. Jednak ta sytuacja trwa do momentu, gdy wybucha pierwsza wojna światowa i ojciec chłopca- Seweryn staje na froncie walki. Od tej chwili zaczyna się burzliwe i pełne ,,zakrętów” dojrzewanie Czarka. Pierwszych komplikacji przysparza mu jego pochodzenie, ponieważ kraj przodków zostaje mu przedstawiony jako cudowne miejsce. Młodemu Baryce wydaje się to obce i nierzeczywiste. Nie potrafi wzbudzić w sobie pozytywnych uczuć względem Polski, bardziej obchodzą go wydarzenie rozgrywające się na ulicach znanego mu Baku.

Po wyjeździe ojca Cezary zostaje pod opieką matki, której nie słucha. Przestał się uczyć, popadł w konflikt z dyrektorem szkoły, w rezultacie otrzymuje ,,wilczy bilet”, zmienia się w zbuntowanego nastolatka. Jest zafascynowany hasłami rewolucjonistów. Dopiero gdy negatywne skutki działań zaczynają odbijać się bezpośrednio na jego życiu, gdy matka Cezarego stają się ofiarą, zaczyna widzieć jakimi tak naprawdę prawami rządzi się rewolucja.

Kolejnym etapem w życiu tego młodego człowieka jest podróż wraz z odnalezionym ojcem do kraju ,,szklanych domów” czyli Polski. Wraz z przekroczeniem granicy Cezary odczuwa rozczarowanie, zamiast cudownego widoku i technologii, widzi brud i nędzę. W kraju swoich przodków młodzieniec angażuje się w wojnę polsko-bolszewicką, na której froncie ratuje życie i zaprzyjaźnia się z polskim szlachcicem, Hipolitem Wielosławskim. Po powrocie z frontu jedzie wraz z przyjacielem do jego posiadłości, gdzie poznaje uroki i dramaty miłosne, a także widzi różne oblicza ludzkiej egzystencji. Cezary uwikłał się w liczne romanse co powoduje chwile radości jak i porażek. Bolesną lekcję daje mu igranie z uczuciami. Lekarstwem staje się ucieczka. Dzięki dawnemu przyjacielowi matki- Szymonowi Gajowcowi, Cezary poznaje w stolicy program reform, które mają pomóc w odbudowaniu Polski. Baryka nie jest zdecydowany, nie opowiada się po żadnej ze stronie. Słynna scena końcowa pokazuje głównego bohatera, który dokonał złego wyboru, uczynił to pod wpływem chwili, bez przemyślenia.

Cezary Baryka jest człowiekiem poszukującym swojej wielkiej idei, poznajemy go w momencie gdy wkracza w dorosłe życie. Żeromski apeluje do rządzących o wskazanie młodym ludziom pomysłu na przyszłość.
Praca oceniona na: dobry