Dlaczego żyję?

DLACZEGO JA ŻYJĘ?

Dlaczego ja żyję? Jaki jest sens mojego życia? Na pewno nie jeden z nas każdego dnia zadaje sobie oto pytanie. Najczęściej w chwilach przygnębienia, żalu, zmartwienia. Chcemy odszukać nasz sens życia. Dla każdego człowieka cel życia jest inny i zależy on od niego samego. Dla jednej osoby jest to dobra praca, szczęśliwe i spokojne życie rodzinne, poddawanie się karierze. Dla niektórych będzie to zażywanie przyjemności tutaj, na ziemi. Pieniądze ,szybkie samochody, zabawa. Inni będą uważać za powód naszego istnienia odczucie szczęścia i przygotowywanie się do śmierci , wybranie takiej ścieżki życiowej by śmierć nie była końcem a początkiem lub kolejnym etapem. W końcu natrafimy i na ludzi uważających śmierć za ostateczny cel naszej podróży.
Nie da się dojść do jednego uniwersalnego sensu życia, takiego, który sprawdziłby się w przypadku wszystkich. Każdy musi odnaleźć sam własny sens życia. Często zastanawiamy się (filozofujemy) nad tym jak wygląda nasze życie, a jak mogłoby wyglądać, więc to my sami kreujemy własny świat i swój własny sens życia.
Po wielokroć koncentrujemy się na rzeczach codziennych, często również mało ważnych i w pewnym momencie orientujemy się, że gdzieś po drodze zatraciliśmy swoją celowość życia nad którą zastanawialiśmy się może nawet i latami …
Zatem co jest największym, prawdziwym sensem życia? Czy takowy wogóle istnieje? Bo przecież dla każdego liczą sie inne wartości. Dopiero spoglądając na moich dziadków, rodziców odnajduję ten "sens". Miłość. Uścisk dłoni, uśmiech potrafiący złagodzić wszystkie smutki, lek na całe zło. Mimo upływu lat- niezmiennie silna. Mimo kłopotów i problemów- tak samo piękna i prawdziwa. Nawet po śmierci będzie trwała w sercu drugiej osoby.
Czasami miewam dni w których budzę się rano i zastanawiam nad tym dlaczego mam wstać z łóżka? Po to by przeżyć ten dzień jak jeden z wielu? W mojej głowie pojawia się nieład, ten natłok myśli układa się w pytania które powodują, że mam chęć wstać z łóżka i odpowiedzieć na nie.
Sensem mojego życia jest miłość, więzi rodzinne oraz przyjaciele. Miłość jest niesamowitym uczuciem, niepowtarzalną więzią łączącą dwoje ludzi. Kochać kogoś znaczy widzieć w nim cuda dla innych niedostrzegalne. Jest to coś więcej niż szacunek, czy podziw, coś co pozwala dzielić uczucia drugiej osoby- radość, smutek, rozkosz czy rozpacz. Jeżeli my kochamy, umiemy przezwyciężyć własny egoizm, pragniemy dawać, a nie jedynie brać.
Rodzina jest bardzo ważna. To rodzice dali mi życie, wychowali, wpoili pewne zasady, którymi należy kierować się w życiu. Dzięki rodzinie nauczyłam się odróżniać dobro od zła, pokonywać strach, nabierać pewności siebie, odpowiedzialności, szczerości, dobroci i miłości. Rodzina kształtuje nasz charakter i ma bardzo duży wpływ na to, jakimi ludźmi będziemy w przyszłości.
Grono przyjaciół również jest istotne, to właśnie przyjaciele pomagają nam w trudnych sytuacjach życiowych, wspierają i służą pomocą, zawsze możemy na nich polegać. Przyjaźń jest bardzo potrzebna każdemu z nas. Dzięki temu pięknemu uczuciu nie jesteśmy samotni i niezadowoleni, przyjaźń buduje nasze życie, sprawia, że potrafimy się nim cieszyć, nic tak bowiem nie raduje ludzkiego serca, jak dzielenie się uczuciami. Przyjaźń potrafi też uczyć - poczucia odpowiedzialności, nie tylko za siebie, ale także za druga osobę, poświęcenia, życzliwości i zaufania. Przyjaciele są dla nas otuchą w chwilach kiedy jest nam źle. Zawsze są przy nas i starają się nas akceptować takimi jakimi jesteśmy, próbując zwrócić nam uwagę na to co robimy źle i w jakim powinniśmy iść kierunku. Dzięki przyjaźni czujemy się potrzebni i szczęśliwi. Jest naszym światełkiem w ciemnym tunelu.

Ważna jest też dla mnie szkoła. To właśnie w niej uczyłam się czytać, pisać czy liczyć itd. Bez tych umiejętności ciężko jest funkcjonować w dzisiejszych czasach. W szkole zdobywałam wiedzę, którą będę się starała wykorzystać w późniejszej pracy. W szkole poznaje się wielu rówieśników z którymi spędza się wiele wolnego czasu.
Niewątpliwie duże znaczenie ma dla mnie życie zawodowe. Praca jest sposobem wyrażania siebie. Jest środkiem, który zapewnia nam egzystencję, osiągnięcie prestiżu, szacunek, poważanie. Dzięki pracy realizujemy swoje bliższe i dalsze plany. W pogoni za sukcesem zawodowym nie można jednak zapomnieć o zabawie i związanej z nią wesołością a także o czasie na rozmyślanie, doznania estetyczne i nieumotywowaną aktywność.
Wyżej wymienione wartości mówią, co ma dla mnie najważniejsze znaczenie i właśnie dlatego żyję, aby wypełniać je krok po kroku. „Życie nie polega na szukaniu siebie, lecz na tworzeniu siebie”.
„Wówczas dopiero będziemy szczęśliwi, kiedy uświadomimy sobie swoją rolę, choćby najskromniejszą. Wówczas dopiero będziemy mogli żyć w spokoju i umrzeć w spokoju, gdyż to, co daje sens życiu, daje także sens śmierci”. Ja znalazłam swój sens życia, a Ty?