Biblia - księga nad księgami

Istnieje na Ziemi księga, która przewyższa swoją wartością inne księgi. Jest to Biblia. Biblia to zbiór ksiąg religijnych uważanych przez chrześcijan za święte. Biblię nazywamy też Pismem Świętym, albowiem według nauki Kościoła katolickiego została napisana pod natchnieniem Ducha Świętego. dzieli się ona na Stary i Nowy Testament. Stary Testament to nazwa przymierza, które Bóg zawarł z Izraelem, czyli Stare Przymierze, a Nowy Testament to Nowe Przymierze, zawierające obietnice błogosławieństwa Bożego dla wszystkich narodów Ziemi i przypieczętowane krwią Chrystusa.
Stary testament był spisywany od XIX-I w. p.n.e. w języku hebrajskim, a niektóre fragmenty w języku aramejskim i greckim. Nowy Testament powstawał od 51-96 r. Był pisany w języku greckim oprócz Ewangelii św. Mateusza (język aramejski).
Biblia była wielokrotnie przekładana na język polski:
-XIII w. Psałterz Kingi
-XIV w. Psałterz Floriański
-XV w. Psałterz Puławski
-XV w. Biblia królowej Zofii
-XVI w. Biblia Leopolity
-XVI w. Biblia Jakuba Wujka
-1965 r. Biblia Tysiąclecia
Nowy Testament składa się z 27 ksiąg. Są to:
-cztery Ewangelie („dobra nowina”) pisane św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana
-Dzieje Apostolskie św. Łukasza
-21 listów apostolskich, z czego aż 14 napisał św. Paweł; Twórcami kolejnych byli św. Jakub, św. Piotr, św. Jan, św. Juda
-Apokalipsa św. Jana
Księgi Nowego Testamentu opowiadają dzieje Chrystusa i Rodziny Świętej. Mówią o działalności Apostołów już po śmierci Chrystusa. Wykładają Jego nauki. Oprócz Jezusa, Maryi, Józefa i Apostołów w Nowym Testamencie występuje: szatan, Herod, Piłat, św. Elżbieta, Jan Chrzciciel, Maria Magdalena, Łazarz, Maria i Marta.
Wydarzenia opisane w Nowym Testamencie rozgrywają się na terenie Ziemi Świętej czyli dzisiejszej Palestyny i Izraela. Opisując dokładniej jest to w Azji Zachodniej. przez ten teren przepływa rzeka Jordan. Miejsca, które w sposób szczególny wiążą się z Chrystusem to Nazaret, Betlejem, Kafarnaum, Jerozolima oraz pomniejsze miejscowości.
Jezus Chrystus nauczał przypowieściami. Dzięki temu ludziom łatwiej było zrozumieć to, co Jezus chciał im powiedzieć. Przypowieść miała znaczenie dosłowne i ukryte. Był to przenośny sposób przekazywania informacji. Najbardziej znanymi przypowieściami są o siewcy, synu marnotrawnym i miłosiernym Samarytaninie.
Przypowieść o siewcy, który rzuca ziarna. Jedno z tych ziaren spada na drogę, drugie na skałę, trzecie między ciernie, a czwarte na żyzną glebę. Siewca to Jezus, który rzuca ziarna, czyli Słowa Boże, a podłoża to ludzie. Droga oznacza ludzi, którzy słyszą Słowo Boże, ale z powodu szatana go nie przyjmują. Skała to ludzie, którzy wierzą, ale otoczenie powoduje, że zapominają o Bogu. Ciernie oznaczają ludzi, którzy popadają w złe towarzystwo, w nałogi i zapominają o Bogu. Żyzna gleba to ludzie, którzy wierzą i słuchają Słowa Bożego. Królestwo Boże nie jest jednak zagrożone, ponieważ ci co przyjmują Słowo Boże będą je przekazywać innym.
Warto zapoznać się bardziej z tą księgą. Przewyższa ona wszystkie inne swoją wartością.