Głównym i tytułowym bohaterem powieści Daniela Defo jest Robinson Crusoe. Był najmłodszym synem. Jego ojciec był kupcem z Yorku, dwaj starsi bracia zginęli na morzu. Wbrew zakazom rodziców, Robinson uciekł na statek w poszukiwaniu przygód.
Po rozbiciu się statku, trafia na bezludną wyspę. Był w wieku 27 lat. Gdy pojawił się na wyspie, ubrany był w płócienną kurtkę, podartą koszulę, spodnie i pas z miedzianą klamrą. Jedynymi rzeczami jakie udało mu się ocalić po katastrofie statku były fajka, odrobina tytoniu i marynarski nóż. W czasie pobytu jego skóra pociemniała. Urosły mu długie włosy i krzaczasta broda. Ze zwierzęcych skór uszył sobie także nowy kaftan i czapkę.
Robinson od dziecka interesował się żeglarstwem. Był on człowiekiem bardzo zaradnym, świadczą o tym jego czyny dokonane na bezludnej wyspie. Był także niezwykle pracowity i inteligentny. Przez długotrwały pobyt w samotności stał się bardzo religijny. Potrafił po przez kontrolę własnych emocji powstrzymywać się od nieróbstwa. Jego cierpliwość w wielkim stopniu przyczyniła się do przetrwania w tych ciężkich warunkach.
Robinson Crusoe jest jedną z moich ulubionych postaci literackich, i choć popełnił wiele błędów, uważam że jego zachowanie godne jest podziwu.