Prawo naturalne - to zbiór norm, które obowiązują całe społeczeństwo i władzę państwową bez względu na to, czy były one przez nich ustanowione i uznanee, czy nie. Oznacza to, że jest to prawo ponadpozytywistyszne, czyli funkcjonuje niezależnie od naszej woli. Za źródło prawa naturalnego możemy przyjąć boskie pochodzenie lub naturę społeczną, bez względu jednak, której koncepcji przyznamy racje prawo naturalne jest uznawane jako wspólne dla każdej kultury. Pomimo różnic kulturowych, dzięki wspólnym zasadom postępowania, łączy a nie dzieli. Zwolennicy uważają, że jest to prawo trwałe i niezmienne. Prawa naturalnego nie można się wyprzeć, zniczszyć lub komuś odebrać z powodu tego, że jest oparte na naturze ludzkiej.
Prawo pozytywne - inaczej prawo satnowione jest rozumiane jako wytwór ludzkiej działalności. Jest to zbiór norm, które zostały ustanowione przez organy państwowe, ustawodawcze, uwzględniając normy ogólne przyjęte w danym społeczeństwie. Państwo gwarantuje przestrzeganie tego typu prawa za pomocą przymusu. Koncepcja prawa stanowionego zmieniała się na przestrzeni lat. Najbardziej znanymi koncepcjami są koncepcje J.Austina, H.Kelsena i A. Comtea.
Konflikt pomiędzy prawem pozytywnym a prawem naturalnym może powodować fakt, że prawo pozytywne nie jest zależne od moralności, przez co obowiązuje nawet wtedy gdy jest sprzeczne z pozaprawnymi regułami zewnętrznymi lub nawet wtedy gdy jest niesłuszne. Prawo pozytywne jest prawem stanowionym, przeciwnie do prawa naturalneg - nie przez ogół społeczeństwa, lecz przez określone organy władzy, które nie zawsze muszą się z nami zgadzać. Czy społeczeństwo powinno przestrzegać prawa niesprawiedliwego? Niezgodnego z ich zasadami moralnymi? Teoria Radbrucha, niemieckiego filozofa i teoretyka prawa mówi nam, że jeżeli prawo pozytywne narusza elementarne normy moralne, organy państwoer nie muszą go stosować, a obywatele nie są zoobowiązani ndo jego przestrzegania. Jego teza była używana przy ustalaniu wyroków w procesie norymberskim.
Uważam, że zarówno koncepcja prawa naturalnego jak i prawa pozytywnego nie jest idealna. Dlatego też muszą się one wzajemnie wiązać. Wyróżnia się dwa stanowiska określające to jakie związki zachodzą pomiędzy prawem a moralnością:
1. Stanowisko pierwsze, wg którego prawo i moralność to dwa odrębne zbiory, które łącząc się mają część wspólną. Mówi ona, że istnieją zasady regulowane tylko przez normy prawa naturalnego (np. zakaz zdrady, donosicielstwa), zasady stanowione tylko według norm prawnych, lecz także zachowania, które swoje podłoże znają w prawie naturalnym jak i satnowionym (np. zakaz zabijania)
2. Stanowisko drugie, wg którego moralność jest zbiorem największym, a zbiór prawa się w nim zawiera. Mówi ono, że każde zachowanie regulowane przez prawo jest także regulowane przez naszą moralność.