Perpetuum Mobile - streszczenie

Wspaniałym wynalazkiem byłaby maszyna, która mogłaby obracać się sama. Niestety w rzeczy-wistym świecie prędzej czy później dochodzi do zatrzymania każdego ruchu.
Przeszkodą dla wynalazców perpetuum mobile jest pierwsza zasada termodynamiki, której niektórzy nie znali.
Z kolei, wielu naukowcom wydawało się, że huśtawka może się wychylać wiecznie. Jeżeli jednak nie ma dopływu energii z zewnątrz, mogącej rozproszyć energię ruchu w ciepło, zatrzymanie huśtawki jest nieuniknione.
Pierwszą maszynę działającą jak perpetuum mobile stworzono w Indiach. Było to koło, gdzie istniał stały brak równowagi między lewą i prawą stroną. Natomiast Leonardo da Vinci próbował sprawić, aby koło poruszało się w nieskończoność, zanurzając je do połowy w wodzie. Niestety to również nie dało oczekiwanego efektu.
Kiedy zauważono, że bateria elektryczna, wynaleziona przez Alessandro Volta, zużywa się, najzagorzalsi wyznawcy idei perpetuum mobile musieli uznać, że nie ma ciała, które porusza się wiecznie. Udowodnił to fizyk James Jule wykazując, że energia nieodwracalnie zmienia się w ciepło.
Wraz z odkryciem radioaktywności, idea perpetuum mobile znów powróciła. Wkrótce jednak Albert Einstein dowiódł, że masa jest także formą energii.
Perpetuum mobile przybierało najczęściej formę koła, które ma ogromne znaczenie w cywilizacji i kulturze, np. posłużyło za wzór planu Atlantydy.
Większość zjawisk w naturze przebiega cyklicznie. Wszystko się powtarza, wracając do punktu wyjścia, a jednocześnie wszystko się zmienia.