Horacy, Quintus Horatius Flaccus, ur. 65, zmarł 8 p.n.e.
Rzym poeta liryczny i satyr. Urodził się jako syn wyzwoleńca. Wergiliusz wprowadził go do koła przyjaciół Mecenasa, który obdarzył go posiadłością Sabińskich G. i rekomendował patronatowi Oktawiana Augusta.
Jego utwory, m.in. Satyry, Pieśni i Listy (wśród nich list Do Pizonów - wierszowany esej o poezji), odznaczają się dystynkcją stylu, dowcipem, rozwagą i patriotyzmem.
Horacy był najsławniejszym poetą rzymskim, świadomy swej poetyckiej wielkości ('nom omnis moriar''-nie wszystek umrę). Był autorem znakomitych wierszy, pieśni (które później nazwano odami), satyr i listów poetyckich. Głosił mądre zasady człowieka znającego ludzki los, człowieka, który wie, że bogactwo rzadko przynosi szczęście i że życie w zdrowiu, spokoju i w zgodzie z własnym sumieniem znacznie pomniejsza troski i niepokoje (podobne myśli można znaleźć w pieśni Kochanowskiego).