Charakterystyka Aleksego Dawidowskiego "Kamienie na szaniec".

Alek, czyli Aleksy Dawidowski urodził się 3 listopada 1920 roku. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Ukończył liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. W tymże liceum należał do "Zespołu Buków", któremu przewodził Zeus, ich przyjaciel a zarazem nauczyciel geografii. Jako harcerz w 1939 roku dołącza do walki z okupantem. Jego praca na rzecz Polski podziemnej zaczyna się od aktywnej pracy w "Małym Sabotażu", później przeradza się w czynną walkę zbrojną żołnierza "Szarych Szeregów".
W książce "Kamienie na szaniec" Alek opisywany jest jako zawsze uśmiechnięty dryblas z niebieskimi oczami. Ze względu na swoją specyficzną posturę w Szarych Szeregach nazywany był Glizdą.
Dryblas wyróżniał sie specyficznym kontaktem z ludźmi. Chociaż sam nie zabiegał o znajomość, to inni ciągnęli do niego. Można było zauważyć to już w liceum, biorąc za przykład "Grupę Pięciu". Przez cały czas pracował nad swoim charakterem, a szczególną szkołą była dla niego wojna. W czasie jej trwania młodzieniec wykazywał sie nietuzinkową odwagą i opanowaniem, które wraz ze zdolnościami przywódczymi czyniły z niego doskonałego dowódcę. Lubił ryzyko. Często w akcjach wykazywał się brawurą, która w połączeniu ze sprytem i szczęściem wyciągała go z niejednej opresji. Zginął na skutek ran odniesionych w akcji pod Arsenałem 30 marca 1943 roku.
Moim zdaniem Aleksy Dawidowski to wzór młodzieńca, którego nie znajdziemy w dzisiejszych czasach. Cechy, którymi wykazywał się w czasie wojny, w naszym pokoleniu zanikają lub w ogóle nie występują. Próżno szukać w nas miłości do ojczyzny czy chociaż okazywania patriotyzmu, tak mocno jak Alek w czasie wojny, skoro nie umiemy kulturalnie odnosić się do kolegów czy... rodziców - którzy za czasów Alka byli "drudzy po Bogu".