Tezy do egzaminu z Zarządzania (II TiR)

1. Zarządzanie – pojęcia podstawowe, definicje
Zarządzanie - umiejętność prowadzenia działalności gospodarczej, która przynosi efekty, jest także współdziałaniem osób, które umożliwi zneutralizowanie słabości i maksymalnie wykorzystanie ich silnych stron

Zarządzanie - świadome, kreatywne dysponowanie zasobami organizacji na rzecz realizacji zadań zmierzających do spełnienia określonych celów

Zarządzanie - zestaw działań skierowanych na zasoby organizacji z zamiarem osiągnięcia celów organizacyjnych w sposób sprawny i skuteczny, gdzie sprawnie oznaczać będzie
mądre wykorzystanie zasobów, a skutecznie – działając z powodzeniem

Elementy zarządzania:
-planowanie
-organizowanie
-motywowanie
-kontrolowanie

2. Nurty w zarządzaniu
-nurt klasyczny: usprawnianie pracy, efektywność produkcji, specjalizacja, zasady kierowania organizacją, doskonalenie struktur
-nurt zasobowy (orientacja na ludzi): eksponowanie roli człowieka, potrzeby człowieka, relacje przełożony-podwładny, rola wpływu i stylu kierowania
-nur ilościowy: wprowadzenie metod i technik optymalizujących procesy decyzyjne, techniczne i ekonomiczne
-nurt neoklasyczny: praktyka służy do definiowania uogólnień teoretycznych, obserwacja jako podstawowe narzędzie badawcze, maksymalny zysk, decentralizacja decyzji i odpowiedzialności, zarządzanie przez cele i wyjątki, motywacja przez partycypację
-nurt systemowy: organizacja jako wzajemnie powiązane części, otwarty i dynamiczny system zdolny do osiągania stanów równowagi

3. Istota procesu zarządzania w przedsiębiorstwie
-zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi.
-zarządzanie jest głęboko osadzone w kulturze
-zarządzanie wymaga prostych zrozumiałych wartości, celów działania i zadań jednoczących wszystkich uczestników
-zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by organizacja była zdolna do uczenia się
-zarządzanie wymaga komunikowania się zarówno wewnątrz organizacji, jak i z otoczeniem
-zarządzanie wymaga rozbudowanego systemu wskaźników, pozwalających stale i wszechstronnie monitować, oceniać i poprawiać efektywność działań
-zarządzanie musi być jednoznacznie zorientowane na podstawowy i najważniejszy ostateczny rezultat, jakim jest zadowolony klient

Znaczenie zarządzania dotyczy ogółu systemu: ludzi którzy go tworzą, komunikacji między nimi, określania ich celów podporządkowanych celowi organizacji, kontroluje i uzdatnia działanie systemu na każdym jego poziomie.
4. Organizacja jako obiekt zarządzania. Elementy składowe: ludzie, struktury, procesy
Kapitał intelektualny -wszystko to, co wiedzą pracownicy w firmie i co daje jej przewagę konkurencyjną, tzn. wiedza, informacja i doświadczenia

5. Cele, funkcje i procesy zarządzania
CELE ORGANIZACJI:
-przetrwanie i rozwój
-zysk finansowy
-konkurencyjność

FUNKCJE:
-planowanie: określenie celu działania i warunków jego osiągnięcia oraz wybór najbardziej korzystnego sposobu realizacji celu
-organizowanie: dobór i synteza zasobów ludzkich i rzeczowych w taki sposób, aby osiągnąć wspólny cel
-motywowanie: wywołanie, ukierunkowanie i utrzymanie określonych zachowań ludzi dla określonego celu
-koordynowanie (nawigowanie): rozłożenie działań w czasie i przestrzeni, porządkowanie wysiłków poszczególnych podmiotów w celu synchronizacji
-kontrolowanie: porównywanie stanu faktycznego z wcześniej ustalonym wzorcem, określeniu odchyleń i ich przyczyn, ewentualne podjęcie działań korygujących

ZASADY ZARZĄDZANIA FAYOLA:
-podział pracy: im wyższa specjalizacja, tym sprawniej wykonywane działania
-autorytet: warunkiem skutecznego wpływu jest posiadanie autorytetu osobistego
-dyscyplina: przestrzeganie norm i uzgodnień
-jedność rozkazodawstwa: każdy pracownik powinien otrzymywać dyrektywy od jednego zwierzchnika
-jedność kierownictwa: procedury osiągania celów powinny być dyspozycją jednego kierownika
-wynagrodzenie: sprawiedliwe
-centralizacja: zapewnienie podwładnym optymalnej odpowiedzialności i dostatecznych uprawnień decyzyjnych
-hierarchia: właściwy układ władzy od naczelnego kierownictwa do najniższych szczebli
-ład: właściwy człowiek na właściwym miejscu
-styl kierowania: traktowanie pracowników w sposób sprawiedliwy i przychylny
-podporządkowanie indywidualnych interesów interesom ogółu: interesy pracowników nigdy nie powinny przewyższać interesy organizacji
-stabilność personelu: mała fluktuacja
-inicjatywa: swoboda podwładnych w tworzeniu i realizacji planów
-duch jedności: sprzyjanie poczuciu przynależności

SYSTEMY ZARZĄDZANIA
-administracyjne
-przez cele
-strategiczne
-przestrzenią organizacji
-zmianą w organizacji
-


6. Organizacja a otoczenie: otoczenie bliskie i dalekie, otoczenie współczesnej organizacji – charakterystyka
*) Otoczenie wewnętrzne:
- zarząd
- pracownicy
- kultura
*) Otoczenie ogólne:
- wymiar prawno – polityczny
- wymiar sociokulturalny
- wymiar technologiczny
- wymiar ekonomiczny
- wymiar międzynarodowy
*) Otoczenie celowe:
- związki zawodowe
- regulatorzy
- właściciele
- konkurenci
- klienci
- dostawcy

Czynniki kształtujące burzliwe otoczenie współczesnej organizacji:
-globalizacja, umiędzynarodowienie gospodarki, zacieranie się granic pomiędzy rynkami
-rozwój techniki, dynamika produkcji, lepsze możliwości zbytu
-‘masowy konsument’
-zaostrzenie się konkurencji
-nowoczesne technologie komunikacyjne i informacyjne
-niestabilność polityczna

Cechy otoczenia:
-istotność zmian (naruszają równowagę rynku)
-szybkość i częstość zmian (konieczność dostosowania się organizacji)
-nieprzewidywalność zmian (sytuacje trudne i skrajne dla organizacji)
-wielowymiarowość zmian (dotykają wielu aspektów jednocześnie)

Zmiany w otoczeniu polskich przedsiębiorstw:
-powstanie rynku kapitału
-powstanie giełdy papierów wartościowych
-zmiany na rynku pracy (wzrost bezrobocia)
-rozpad znaczących rynków zbytu w dawnych krajach RWPG
-wzrost konkurencji międzynarodowej i powstanie nowych rynków zbytu produktów i usług
-komercjalizacja usług w sektorze bankowym i ubezpieczeń społecznych
-prywatyzacja przedsiębiorstw
-napływ kapitału zagranicznego
-rozwój giełd materiałowych
-powstanie obszarów wolnocłowych
7. Zarządzanie strategiczne: wizja, misja, strategie - podstawowe zagadnienia
WIZJA
-znalezienie i realizowanie pewnego pomysłu na biznes na rynku
-dokładna wizualizacja organizacji przez właściciela obecnie i w przyszłości, określenie zasad jej funkcjonowania, jej miejsca na rynku i drogi rozwoju, która konsekwentnie powinna być realizowana

MISJA
-podstawowy, ogólny, niepowtarzalny cel, który wyróżnia organizację wśród innych i wskazuje na zakres działania przedsiębiorstwa w kategoriach produktu i rynku, jest generalnym uzasadnieniem racji istnienia i rozwoju organizacji
-określa główne wartości dla których organizacja została powołana, bądź które realizuje przez
swoja działalność
-powinna określać, co organizacja pragnie osiągnąć, co uznaje za cel swojego istnienia oraz w jakim kierunku zamierza podążać
-powinna być odpowiedzią na jedno fundamentalne pytanie: „jak firma chce zwyciężać w biznesie?”, z tego pytania jednoznacznie wynika konieczność do określenia mocnych i
słabych organizacji i określenie obszarów, na których może ona konkurować z innymi, tak aby działania te były efektywne

8. Funkcja personalna w organizacji – modele zzl
9. Cechy, rodzaje i przesłanki wyboru struktur organizacyjnych
FUNKCJE SRUKTURY ORGANIZACYJNEJ:
-scalanie składników w całość
-zapewnienie równowagi
-narzędzie kierowania
-synchronizacja procesów
-eliminacja chaosu
-pełnienie roli adaptacyjnej
-wiązanie organizacji z otoczeniem

CECHY SRUKTURY ORGANIZACYJNEJ:
-specjalizacja: proces wyodrębniania z całości pewnych dziedzin, dokonywanie podziału pracy, funkcji, nabywanie umiejętności, osiągnięcie biegłości
-hierarchia: swoisty układ nadrzędności i podrzędności składników organizacji (elementów, rzeczy, zdarzeń, ocen) stworzony na podstawie złożonych reguł, z przyczyny podziału pracy, zróżnicowania funkcji w zespole, ograniczonych możliwości w zakresie rozpiętości kierowania
-centralizacja: następstwo hierarchicznej budowy organizacyjnej, rozmieszczenie decyzji pomiędzy poszczególnymi stanowiskami kierowniczymi
- formalizacja: świadomy i racjonalny proces kształtowania reguł organizacyjnych, określanie wzorców działań wokół wspólnego celu; zadaniem menadżera jest znalezienie optimum formalizacji






RODZAJE STRUKTUR ORGANIZACYJNYCH:
1.Klasyczne – oparte o więzi służbowe, funkcjonalne i techniczne:
-struktura jednoliniowa: kierownik liniowy ma całokształt rozkazodawstwa
Zalety: umożliwia szybkie, operatywne i sprawne działanie, ścisłe podporządkowanie podwładnych
Wady: nie widać w niej specjalistów zarządzania, bo ‘kierownik wie wszystko’, może być także problem delegowania uprawnień lub gdy pracownik zachoruje
Rodzaje struktury jednoliniowej: liniowa, płaska, smukła
-struktura funkcjonalna: wyodrębnienie i specjalizacja personelu w zakresie ograniczonych funkcji, każdy wykonawca posiada wielu przełożonych i może otrzymywać od nich polecenia
Zalety: podział pracy, wykaz umiejętności specjalizacji
Wady: spory kompetencyjne
-struktura sztabowa: jest oparta o stosunki hierarchiczne, podobna do struktury liniowej, ale dopuszcza zależności stosunków funkcjonalnych, tworzą się tzw. sztaby (w miejscu najwyższym, centralnym, lub na różnych pionach hierarchicznych)
Zalety: więzi służbowe i funkcjonalne i zachowanie zasady jednoosobowego kierownictwa
Wady: kierownik liniowy może wchodzić w spory kompetencyjne ze sztabami
-struktura techniczna: więzi służbowe i funkcjonalne nie są tak ważne, decydujące znaczenie ma podział, kierownik jest taktykiem działania
2.Nowoczesne:
-struktura dywizjonalna: podział na względnie niezależne elementy
Zalety: decyzje podejmowane są szybko, lepsza znajomość w jakim pracuje dany oddział
Wady: daleko posunięta autonomia segmentów może spowodować konflikty między oddziałami a centralą
-struktura macierzowa: wykonawca ma dwóch kierowników (funkcjonalnego i przedmiotowego), wszystko jest nadzorowane przez naczelne kierownictwo
Zalety: właściwe rozpatrywanie i kierowanie projektem, skrócenie kanału przepływu informacji, fachowy i specjalistyczny nadzór nad projektem
Wady: mogą wystąpić spory kompetencyjne między kierownikami konflikty dotyczące rozdziałów zasobów
-struktura zadaniowa: zespół wyznaczony na czas trwania zadania, uelastycznia działania firmy, kierownik tylko do czasu trwania zadania
Zalety: wszystkie komórki są całkowicie odpowiedzialne i niezależne
Wady: nietrwałość

Kierunki ewolucji struktur zarządzania w organizacjach
1 – wzrost specjalistycznego działania przedsiębiorstw
2 – silny impuls wzrostu i zjawiska recesyjne
3 – liberalizacja gospodarek
4 – przyśpieszona internalizacja i globalizacja
5 – coraz większa konkurencja
6 – ogromne przyśpieszenie techniczne
7 – coraz krótsze cykle życia produktów
8 – nowe procesy informacyjne – rewolucja wirtualna
9 – znaczne zmiany demograficzne
10 – nowe wartości w społeczeństwie
11 – wzrost świadomości społecznej oraz zwiększająca się rola i znaczenie ekologii



10. Istota pracy kierowniczej: źródła władzy, style, role i umiejętności kierownicze
Proces kierowania realizowany jest przez kierowników-menadżerów spełniających funkcje kierownicze wymagające władzy i autorytetu. Sprawność kierowania zależy od wiedzy, umiejętności i osobowości.

STYLE KIEROWNICZE:
Styl kierowania to całokształt sposobów oddziaływania na podwładnych w celu wywołania właściwego, pożądanego nastawienia do swoich zadań i skłonienie do jak najlepszego ich wykonania
-demokratyczny, autokratyczny, liberalny
-dyrektywny, parametryczny
-zorientowany na ludzi lub na zadania
-instruktażowy, zadaniowy
-autorytarny, integrujący, partycypacyjny, delegujący
ORIENTACJA SYLU:
-na zadania: dążenie za wszelką cenę do osiągnięcia wyznaczonych zadań z pominięciem aspektów ludzkich i ekonomicznych
-na ludzi: większe przywiązanie wagi do dobrych stosunków międzyludzkich niż do realizacji zadań
-na efekty: dążenie do maksymalizacji skuteczności osiągania wyników przy równoczesnym dążeniu do optymalnego wykorzystania zasobów

RODZAJE KIEROWNIKÓW:
-menadżerowie liniowi: nadzorują wykonywanie zadań i nie są przełożonymi innych kierowników
-menadżerowie szczebla średniego: kierują pracą innych kierowników oraz nadzorują pracę wykonawców
-menadżerowie naczelnego kierownictwa: odpowiadają za całość zarządzania organizacją

KOMPETENCJE KIEROWNICZE:
-techniczne: zdolność wykorzystania specjalistycznej wiedzy, metod albo technik wykonywania pracy
-konceptualne: zdolność do obejmowania abstrakcyjnych albo ogólnych idei i wykorzystywania ich w specyficznych sytuacjach, zdolność postrzegania kompleksowości organizacji i widzenia jej jako całości, a także oceniania szans i ich wykorzystywania
-interpersonalne: zdolności rozumienia ludzi i wpływania na ich zachowanie

11. Kultura organizacyjna – typologie, rodzaje, definicje, charakterystyka
DEFINICJE:
-zbiór norm społecznych i systemów wartości, które są stymulatorami zachowań członków instytucji istotnych dla realizowania określonego celu
-zespół charakterystycznych związków myślenia i zachowania się w danym przedsiębiorstwie
-zbiór wartości uważanych za oczywiste, założeń, wspólnych oczekiwań, definicji oraz elementów pamięci zbiorowej
-kultura organizacyjna i jej elementy jako czynnik wewnątrzorganizacyjny jest jednym ze wskaźników sukcesu organizacji, wzrostu jej rentowności i satysfakcji pracowników i klientów
- elementy kultury organizacyjnej odzwierciedlane w postawach, praktykach i zachowaniu jej uczestników mogą przyczynić się do niepowodzenia organizacji, źródła tej porażki można upatrywać w rozbieżnościach pomiędzy realizowaną strategią działania, a postawami prezentowanymi przez członków

Kultura odzwierciedla:
-dominujące poglądy
-poczucie tożsamości pracowników
-nieuświadomione zasady
-trwałość systemów społecznych

Kultura to aspekty formalne i nieformalne.
Formalne:
-oficjalne cele organizacji
-technologia
-struktura
-zasady polityki i postępowania
-zasoby finansowe
Nieformalne:
-wspólne spostrzeżenia, postawy i uczucia
-wspólne wartości dotyczące natury ludzkiej i stosunków międzyludzkich

FUNKCJE KULTURY ORGANIZACYJNEJ:
-integracyjna: zapewnienie spójności grupy dzięki wspólnym wartościom, pozwala rozwijać się organizacji, ogranicza indywidualne aspiracje na rzecz dobra całej organizacji, daje poczucie tożsamości
-percepcyjna: nadaje znaczenie społecznemu i organizacyjnemu życiu, sposób postrzegania środowiska, tworzy system znaczeń akceptowanych i rozumianych tylko przez grupę, pozwala dokonywać korekty własnych zachowań przez odniesienie do zachowań innych pracowników
-adaptacyjna: powoduje akceptację zjawisk, procesów, strategii i wzorców działań przystosowawczych, zmniejsza poczucie niepewności, zwiększa poczucie bezpieczeństwa, wpływa na pozytywną atmosferę
-kontrolna

Kultura organizacyjna według Scheina:


FUNKCJE KULTURY ORGANIZACJI WEDŁUG SCHEINA:
Istnieją 2 grupy funkcji, dotyczą problemów związanych z dostosowaniem zewnętrznym oraz wewnętrznym.
W zakresie dostosowania zewnętrznego kultura spełnia następujące funkcje:
-umożliwia zrozumienie misji i strategii oraz identyfikację celów przez pracowników
-umożliwia integrację uczestników
-oferuje uczestnikom jednolite postrzeganie kryteriów pomiaru efektów pracy
-umożliwia ulepszenie środków i przeformułowanie celów w razie potrzeby
W zakresie dostosowania wewnętrznego kultura spełnia następujące funkcje:
-oferuje wspólny język i aparat pojęciowy
-definiuje granice grupy, kryteria przyjęcia lub odrzucenia
-wyznacza zasady władzy i kryteria statusu
-zaspokaja potrzeby bezpieczeństwa i afirmacji
-zawiera kryteria nagród i kar
-oferuje ideologię








SKŁADNIKI KULTURY ORGANIZACJI:
Kultura otoczenia
-kultura narodowa i lokalna
-systemy wartości narodu i społeczności lokalnych
Przedmiot działalności
-branża
-produkt
-technika
-ekonomika skali działania
-poziom dywersyfikacji
Cechy uczestników
-wartości
-postawy
-struktura demograficzna
-kwalifikacje
Cechy organizacji
-historia
-wielkość
-struktura własności
-poziom niezależności decyzyjnej szczebla naczelnego
-strategia organizacji

4 czynniki stanowiące podstawę kultury według Armstronga:
-liderzy kreujący misję i wizję
-krytyczne wydarzenia w historii przedsiębiorstwa (mogą umacniać albo osłabiać wartości)
-potrzeba utrzymania skutecznych relacji pomiędzy uczestnikami organizacji, wymagana standaryzacja założeń i oczekiwań
-zewnętrzne otoczenie (kultura regionalna i lokalna, rynek)

4 TYPY KULTURY WEDŁUG HARRISONA:
-kultura władzy: najwyższą wartością są pieniądze i status (silna władza)
-kultura roli: dużą wagę przywiązuje się do funkcji, stanowiska, specjalizacji (np. biurokracja w urzędach czy firmach monopolistycznych)
-kultura zadania: działania nastawione na rozwiązywanie problemów (praca w zespołach, zdecentralizowane zarządzanie, elastyczność), interesy jednostki mogą być poświęcone dla utrzymania istnienia zespołu
-kultura osoby: podstawowym celem jest służenie jednostkom, działanie organizacji podporządkowane jest potrzebom jej członków (np. zespół wysoko wykwalifikowanych specjalistów)











TYPOLOGIA KULTUR WEDŁUG DEALA I KENEDY’EGO:
-kultura hazardzistów: rytuał licznych spotkań, obrzędy, krótki horyzont czasowy, duża rola kontaktów osobistych, kosztowne pomyłki, bezkonfliktowa współpraca w zespole, duża aktywność, osoby spokojne podejrzewane o nieróbstwo
-kultura rutyniarzy: działania doraźne, sztuczne więzi międzyludzkie, nadmierne celebracje, niechęć do zmian, znaczenie pozycji formalnych, rozdrobnienie działań, stabilność, proces, harmonia, tradycja
-kultura indywidualistów: szybkie i zdecydowane działania, duże ryzyko, duża rola temperamentu i wiedzy, agresywność, zmienność zadań, najważniejszy sukces, kobiety i mężczyźni traktowani jednakowo, wszystkie niepowodzenia bezlitośnie obnażane
-kultura zrównoważona: szybkie informacje zwrotne, znaczenie hierarchii, wielka rola autorytetów, rozwagi i rozsądku, małe ryzyko, łagodne obyczaje biznesowe, kultura spokojnego działania, okazywanie emocji nie jest mile widziane, analizy i prognozowania w związku z długoterminową perspektywą

TYPOLOGIA KULTUR WEDŁUG HOFSTEDE:
1.dystans do władzy: stopień akceptowana nierówności społecznej
-mały: nierówność władzy traktuje się jako naganną i niesprawiedliwą, władza powinna być poddawana stałej kontroli, aby była sprawowana w sposób etyczny
-duży: akceptacja braku równości między ludźmi, uznawanie prawa do przywilejów dla ludzi posiadających władzę
2.stopień unikania niepewności: stopień, w jakim pracownicy są gotowi zaakceptować sytuację niepewności, zmiany oraz możliwość działania mimo braku formalnych procedur
-silne unikanie: znaczna troska o bezpieczeństwo, nacisk na formalizację życia społecznego, naturalna skłonność do precyzji i punktualności
-słabe unikanie: skłonność do ryzyka, małe nasilenie nacjonalizmu, powszechna akceptacja innowacyjnych działań i pomysłów
3.indywidualizm/kolektywizm: skłonność pracowników do zaakceptowania dominacji wspólnych interesów nad jednostkowymi
-indywidualizm: człowiek jako niepowtarzalna jednostka, niezależna emocjonalnie od organizacji i instytucji
-kolektywizm: tożsamość i znaczenie zyskuje się dzięki przynależności do większej grupy, człowiek angażuje się uczuciowo i moralnie w działalność organizacji, a jego życie prywatne jest podporządkowane doboru społecznemu (bardzo silne więzy społeczne)
4.męskość/kobiecość: wartości, które wpływają na motywacje jednostek, czyli ekonomiczne i społeczne
-męskość: nastawienie na pracę rywalizację, konkurencję i zdobywanie
-kobiecość: nastawienie na współpracę, równość, wzajemną pomoc, solidarność, kompromis i negocjacje

TYPOLOGIA KULTUR WEDŁUG CAMERONA I QUINNA:
-kultura klanu
-kultura rynku
-kultura hierarchii
-kultura adhokracji


Strategie jakości:
-klan: zwiększanie samodzielności pracowników, budowanie zespołu, zaangażowanie pracowników, rozwój zasobów ludzkich, otwarta komunikacja
-hierarchia: wykrywanie błędów, pomiary, kontrola procesów, systematyczne rozwiązywanie problemów, stosowanie narzędzi badania jakości
-adhokracja: zaskakiwanie i nadzwyczajne satysfakcjonowanie klientów, tworzenie nowych standardów, przewidywanie potrzeb klientów, stałe doskonalenie, poszukiwanie twórczych
rozwiązań
-rynek: pomiary preferencji klientów, poprawa wydajności, rozwijanie partnerstwa, zwiększanie konkurencyjności, angażowanie klientów i dostawców w planowane i projektowanie produktu



12. Strategia rozwoju turystyki w świetle planowanych zmian na lata 2007–2013
-poprzez uczynienie Polski krajem atrakcyjnym dla turystów z kraju i zza granicy, turystyka stanie się narzędziem społ.-gosp. rozwoju regionów
-wzrost liczby osób starszych oraz pokolenia lepiej wykształconego i lepiej sytuowanego, co prowadzić będzie do wzrostu wymagań i wzrostu zainteresowania jakością usług
-wzrost oczekiwań w zakresie bezpieczeństwa w podróży, dostępu do turystyki osób niepełnosprawnych oraz wzrost świadomości ekologicznej społeczeństwa spowodują wzrost kosztów związanych ze świadczeniem usług turystycznych
-wraz ze wzrostem świadomości ekologicznej nastąpi wzrost liczby wyjazdów do regionów wyróżniających się pod względem ekologicznym
-wzrost zainteresowania szeroko rozumianą turystyką zdrowotną oraz wyjazdami łączącymi cele zdrowotne z aktywnymi formami wypoczynku



CELE:
-tworzenie warunków prawnych, instytucjonalnych, finansowych i kadrowych rozwoju turystyki, sprzyjających rozwojowi społeczno-gospodarczemu Polski
-podniesienie konkurencyjności regionów i kraju przy jednoczesnym zachowaniu walorów kulturowych i przyrodniczych

MISJA:
-wykorzystanie dziedzictwa kultury, tradycyjnej gościnności i bogactwa przyrody do wzrostu znaczenia turystyki w tworzeniu dochodu narodowego
-budowanie pozytywnego obrazu Polski w kraju i na świecie

Cele strategiczne UE (Strategia Lizbońska), cele rozwoju społeczno - gospodarczego Polski (Projekt Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013):
- utrzymanie gospodarki na ścieżce wysokiego wzrostu gospodarczego
- wzmocnienie konkurencyjności regionów i przedsiębiorstw
- wzrost zatrudnienia
- podniesienie poziomu spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej
 Środki:
• Rozwój produktów turystycznych (kształtowanie innowacyjnych i konkurencyjnych produktów, stymulowanie inwestycji w obszarze infrastruktury turystycznej oraz działań mających na celu wdrażanie i upowszechnianie nowoczesnych rozwiązań projakościowych)
• Rozwój zasobów ludzkich (przygotowanie wysoko wykwalifikowanych kadr turystyki, podnoszenie kwalifikacji kadr zarządzających oraz personelu operacyjnego, wprowadzenie systemu kwalifikacji zawodowych oraz kształcenie kadr społecznych)
• Wsparcie marketingu (stworzenie spójnego systemu promocji wykorzystującego możliwości prowadzenia wspólnej promocji na szczeblu Unii Europejskiej oraz wypracowanie zintegrowanego systemu działań marketingowych, jako czynnika warunkującego zwiększenie liczby turystów zagranicznych i krajowych, usprawnienie systemu informacji turystycznej, a także wspieranie rozwoju badań w obszarze turystyki)
• Kształtowanie przestrzeni turystycznej (zrównoważony rozwój regionalny poprzez kształtowanie przestrzeni turystycznej w zgodzie z zasadami ochrony środowiska oraz zwiększanie dostępności komunikacyjnej regionów turystycznych)
• Wsparcie instytucjonalne (wzmocnienie i zintensyfikowanie współpracy pomiędzy poszczególnymi podmiotami turystyki, oraz budowanie relacji z innymi sektorami, a także rozwój otoczenia gospodarczego i właściwe wykorzystanie środowiska naturalnego)















Rozwój turystyki:
-liczba przyjazdów cudzoziemców do Polski rośnie
-wzrasta liczba organizatorów, pośredników i agentów usług turystycznych w Polsce
-w latach 2001-2003 spadła zarówno liczba obiektów, jak i liczba miejsc noclegowych, zjawisko to związane było zarówno z procesem kategoryzacji obiektów hotelarskich, jak i wyłączaniem z rynku obiektów najsłabszych
-w latach 2001-2003 w Polsce liczba hoteli wzrosła o 19,6% (189 obiektów) i od kilku lat udział hoteli w polskiej gospodarce turystycznej rośnie
-hotelarstwo uważane jest za najbardziej rentowną część branży turystycznej
-zwiększa się liczba uprawnień do wykonywania zawodu pilota wycieczek
-wzrost częstotliwości podróży
-rosnące znaczenie jakości usług w kształtowaniu oferty rynkowej
-zachowanie zasady „odpowiedniej jakości za określoną cenę"
-zmniejszenie roli pośredników w sprzedaży dóbr i usług turystycznych
-zmiana struktury produktu turystycznego - w coraz większym stopniu produkt będzie zbudowany z modułów do indywidualnego skompletowania przez klienta
-rosnąca potrzeba uzyskania profesjonalnego doradztwa oraz zwiększenie potrzeby kompleksowej obsługi
-powszechny wpływ nowoczesnych technologii telekomunikacyjnych
-zmiany w tradycyjnej segmentacji rynków turystycznych:
1. segment turystyki biznesowej będzie rozwijał się dużo wolniej od turystyki rekreacyjno-wakacyjnej
2. w segmencie turystyki rekreacyjnej większego znaczenia nabierze motywacja zdrowotna
3. część segmentów uważanych dotychczas za niszowe rozwinie się tworząc nowe rynki masowe
-zwiększenie potrzeby rekreacji i aktywności ruchowej w trakcie urlopu
-zwiększenie popytu na usługi turystyczne traktowane dziś jako segment luksusowy

Zdecydowany wzrost zapotrzebowania na:
-wysokiej jakości infrastrukturę turystyczną i usługi towarzyszące
-kompleksowe usługi transportowe i szybki dostęp do obszarów recepcji turystów
-wykwalifikowanych pracowników zarówno w sektorze turystyki jak i sektorach świadczących usługi dla turystów; w tym wykwalifikowanych animatorów wydarzeń kulturalnych i rekreacyjnych
-wysokokwalifikowaną kadrę kierowniczą w sektorze turystyki i sektorach pokrewnych
-kompleksowe i harmonijne zagospodarowanie przestrzeni turystycznej z zachowaniem walorów środowiska
-sprawny system informacji turystycznej dostarczający potrzebnych informacji na każdym etapie realizacji wyjazdu

Rozwój turystyki w latach 2007-2013 będzie uzależniony od:
• wsparcia konkurencyjnych (innowacyjnych i wysokiej jakości) produktów turystycznych silnie identyfikowanych z regionem
• rozwoju zasobów wysoko wykwalifikowanych kadr obsługi ruchu turystycznego oraz kształtowaniem oczekiwanych postaw konsumenckich
• wsparcia marketingowego i promocyjnego, skutecznej dystrybucji i sprzedaży ofert turystycznych
• kształtowania przestrzeni turystycznej według zasad zrównoważonego rozwoju
• wsparcia instytucjonalnego podmiotów zainteresowanych rozwojem polskiej turystyki oraz konsolidacji wszystkich partnerów społecznych i prywatnych
13. Produkty turystyczne - charakterystyka cech
CECHY PRODUKTU TURYSTYCZNEGO:
-niematerialny i komplementarny charakter
-różnorodny (każde świadczenie usług jest niepowtarzalne dla producenta i klienta, usługi świadczy człowiek i od jego psychofizycznej dyspozycji zależy jakość i odbiór przez klienta)
-konsumpcja produktu turystycznego jest zawsze aktem jednorazowym, nawet jeżeli korzysta się z pakietu identycznego w tym samym miejscu i czasie
-nabywanie produktu często opiera się na wyobrażeniu czy idei, nie na samym produkcie, ale raczej na miejscu czasowego pobytu (najczęściej identyfikowany z państwem, w którym go konsumują)
-podatny na substytucję
-nabycie produktu turystycznego oznacza tymczasowe prawo użycia go w określonym miejscu i czasie (w przypadku towaru jest to nabycie prawa własności z możliwością do jego dowolnego użytkowania)
-nie można go magazynować, choć jego świadczenie może być rezerwowane
-produkt turystyczny jest jednocześnie produkowany i konsumowany
-oderwanie procesu produkcji i konsumpcji od momentu sprzedaży
-złożony (składa się najczęściej z pakietu usług)
-podatny na sezonowość
-ocena produktu turystycznego jest kształtowana w bezpośrednim kontakcie między świadczącym a klientem
-produkt złożony
-dominują w nim pakiety usług

14. Zjawisko globalizacji i regionalizacji
GLOBALIZACJA
Dokonujący się na świecie długofalowy proces integrowania coraz większej liczby krajowych gospodarek ponad ich granicami, dzięki rozszerzaniu oraz intensyfikowaniu wzajemnych powiązań (inwestycyjnych, handlowych, produkcyjnych, kooperacyjnych), w wyniku czego powstaje ogólnoświatowy system ekonomiczny o dużej współzależności i znaczących skutkach nawet w odległych krajach

Skutki globalizacji:
-obniżenie kosztów
-rozpowszechnianie globalizacji
-dostępność nowoczesnych produktów

Korzyści globalizacji w obszarach gospodarczych:
-produkcja: rozproszenie terytorialne, niższe koszty, wzrost udziału w rynku światowym
-technologia: zmniejszenie zagrożeń naśladownictwa i konkurencji cenowej dzięki światowym patentom
-logistyka: szybkie dostawy dzięki rozwój światowych sieci (just in time)
-struktury: decentralizacja organizacji kontrolowana przez zarząd główny o światowym zasięgu
-finanse: minimalizacja ryzyka dzięki ochronie fluktuacji kursów
-personel: transfer know-how, wyższe standardy, tworzenie aliansów strategicznych




REGIONALIZACJA
Integracja regionalna, której celem jest uzyskanie wyższego poziomu konkurencyjności w globalizującej się gospodarce; sukces integracji zależy od sprawności funkcjonowania terytorialnych systemów społeczno – gospodarczych i ich zdolności do tworzenia nowoczesnych struktur regionalnych

15. Paradygmaty zarządzania
ZMIANY PARADYGMATU ZARZĄDZANIA (XXw. - XXIw.):
-w kulturze: stabilność, efektywność -> zmiany
-w technologii: mechaniczna -> elektroniczna
-w zadaniach: fizyczne -> intelektualne
-w hierarchii: pionowa -> pozioma
-we władzy: najwyższe kierownictwo -> szeroko rozproszona
-w celach kariery: bezpieczeństwo -> rozwój intelektualny
-w przywództwie: autokratyczne-> transformujące
-w sile roboczej: jednorodna -> zróżnicowanie kulturowe
-w pracy: indywidualna -> zespołowa
-w rynkach: lokalne, krajowe -> globalne
-w koncentracji: zyski -> interesariusze
-w zasobach: kapitał -> informacja

WSPÓŁCZESNY KLIENT
-wysoko wyedukowany
-o wysokich wymaganiach i potrzebach
-niecierpliwy
-chce być traktowany indywidualnie, nie być anonimowy
-chce mieć udział w kształtowaniu swego produktu

WSPÓŁCZESNY MENADŻER
-myśli systemowo
-dostrzega złożoności współczesnego świata i syntezę informacji
-potrafi działać w wielokulturowym otoczeniu
-gotowy się uczyć
-jest otwarty na zmiany w organizacji i jej otoczeniu
-posiada wysokie standardy zachowań
-stawia sobie wysokie wymagania kompetencyjne

16. Zarządzanie w kontekście zmian w otoczeniu – charakterystyka współczesnej organizacji
17. Współczesne koncepcje i metody zarządzania – wybrane
1.Podejście systemowe służy do traktowania organizacji jako jednego systemu składającego się z powiązanych ze sobą części:
- systemy i podsystemy
- systemy otwarte i zamknięte
- synergia- współpraca działów organizacji w celu uzyskania wyższego efektu
- entropia- rozpad systemu, gdy nie dostrzega się zagrożeń i otoczenia
2.Podejście sytuacyjne oznacza, że zachowanie zależy od sytuacji i jej złożoności. Zadaniem kierowników jest ustalenie najlepszej metody w danych warunkach z punktu widzenia zrealizowania celów organizacji.

18. Struktury organizacyjne – rodzaje, charakterystyka