W Polsce w latach 1948-1989 gospodarka była centralnie zarządzana przez państwo. To ono opracowywało plany w formie ustaw. Na ich podstawie decydowali o ilości wyprodukowania i cenie danego towaru. Niewielka część ludzi decydowała się na prowadzenie własnych przedsiębiorstw. Jeśli ktoś podjął taką decyzję musiał pracować zgodnie z planem, który otrzymywał od państwa. Później właściciel musiał rozliczyć się ze sprzedanego towaru i osiągniętego zysku. Gospodarka ta nie przynosiła dużych korzyści. Na półkach w sklepach ciągle brakowało towaru, jego cena wciąż wzrastała. Ludzie bardzo mało zarabiali. Bardzo trudno było kupić mieszkanie, gdyż ciągle ich brakowało. To wszystko doprowadziło do strajków i manifestacji mieszkańców. W roku 1989 premierem został Tadeusz Mazowiecki, natomiast wicepremierem do spraw gospodarczych i finansowych Leszek Balcerowicz. Pod koniec grudnia 1989 roku do życia wprowadzono "plan Balcerowicza".