Biografia Jana Pawła II

W dniu 16 października 1978r. Karol Wojtyła - kardynał i arcybiskup Krakowa został wybrany na Stolicę Piotrową. Przyjęto to wielkim zaskoczeniem, gdyż po raz pierwszy po kilkuset latach papieżem nie został Włoch. Jego osobowość, działalność na rzecz Kościoła przyczyniła się, do tego że zyskał najwyższy szacunek wśród przedstawicieli państw jak i zwykłych ludzi.
18 maja 1920r. w Wadowicach przychodzi na świat Karol Józef Wojtyła jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii Wojtyła (z rodu Kaczorowskich). Rodzina Wojtyłów żyła skromnie, jedynie z pensji ojca, który był wojskowym urzędnikiem w powiatowej Komendzie uzupełnień. W dzieciństwie Karol nazywany również Lolkiem, był wysportowany, lubił grać w piłkę nożną oraz jeździć na nartach. Kochał podróże krajoznawcze, które były ważna częścią jego życia. Niestety już w dziewiątym roku życia dotknęła jego i jego rodzinę straszna tragedia. 13 kwietnia 1929r. w wieku 45 lat zmarła jego mama. Trzy lata później starszy brat Karola, Edmund zaraził się szkarlatyną, która okazała się śmiertelną. W 1930r. Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Już wtedy wyróżniał się głęboką i mocną wiarą. Przystąpił do kółka ministranckiego oraz do teatralnego.
Po zakończeniu nauki w gimnazjum zdecydował się rozpocząć studia w Krakowie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W pierwszym roku nauki wraz z ojcem przeprowadzili się z Wadowic do rodzinnego domu matki w Krakowie. Podczas wytężonej nauki nie zapomniał o swojej pasji uczęszczając na mecze lokalnej drużyny Cracovii. W 1940r. poznał Jana Tyranowskiego, krakowskiego krawca. Prowadził on koła wiedzy religijnej dla młodzieży męskiej, do której uczęszczał Karol. Rok później 18 lutego zmarł jego ojciec.
Tocząca się wciąż wojna uniemożliwiła mu kontynuowanie studiów. Rozpoczął prace. Początkowo pracował jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay, następnie od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni sody w Borku Fałęckim. Przyłączył się również do organizacji katolickiej chroniąca zagrożonych Żydów. W 1941r. założył Teatr Rapsodyczny. Odstąpił od niego w 1942r. ponieważ zdecydował się wstąpić do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. 1 listopada 1946r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Karol Wojtyła w 1958r. został mianowany biskupem tytularnym oraz biskupem pomocniczym Krakowa. W konsekwencji 28 września 1958r. przyjął konsekracje biskupią w katedrze na Wawelu. W 1962r. został duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Podczas II Soboru Watykańskiego jako biskup czynnie w nich uczestniczył i już wtedy rozpoczął wiele podróży zagranicznych w celu ewangelizacji. Karol Wojtyła przyjął zgodnie ze zwyczajem przewodnie hasło swojej biskupiej posługi brzmiące: Totus Tuus odnosząc je, do Matki Chrystusa. 13 stycznia 1964r. został mianowany arcybiskupem metropolitą Krakowskim, a trzy lata później 26 czerwca kardynałem. Przez kolejne lata swojej posługi odwiedzał parafie, kościoły, klasztory, otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Spotykał się z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym. Ponadto jeździł na Podhale i w Tatry. Wydawał swoje poematy oraz książki. Wykładał również na katolickim Uniwersytecie Katolickim Lubelskim prowadząc zajęcia z zakresu etyki. Kształtował się również jako wielki myśliciel czerpiąc natchnienie z Biblii czy mistyki. Karol Wojtyła stał się najważniejszą przy kardynale Stefanie Wyszyńskim postacią episkopatu Polski. Czerpał, od niego doświadczenie, ściśle z nim współpracował okazując mu wielki szacunek. W 1976r. Karol Wojtyła został zaproszony do Watykanu przez papieża Pawła VI, aby ogłosił tam wielkopostne rekolekcje.
Dwa lata później na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 16:16.