Czy Szekspir był twórcą nowożytnego teatru..?

Epoka starożytności zostawiła po sobie spuściznę wielu gatunków i dzieł literackich szanowanych przez pokolenia aż do czasów dzisiejszych. Tragedia była najwyżej cenionym przez starożytnych gatunkiem literackim zaliczanym do dramatu. Tragedia wywodzi się z obrzędów religijnych ku czci boga Dionizosa. Początkowo odgrywane sceny służyły tylko zabawie, dopiero później do wystawiania ich budowano amfiteatry. Okres średniowiecza przyniósł uśpienie tragedii w jej pierwotnej formie. Swój kształt tego gatunku, czerpiąc jednak z założeń antycznych stworzył William Szekspir, twórca renesansowy. Jego dramaty nie są wierną kopią tych napisanych przez Sofoklesa. Innowacje przez niego wprowadzone pozwalają lepiej zrozumieć treść utworu, staje się on ciekawszy. To, iż Szekspir był twórcą nowożytnego teatru spróbuję uzasadnić w następujących argumentach.
Pierwszym moim dowodem będzie to, że pisarz nie przestrzegał zasady trzech jedności. Według zasad tragedii greckiej czas nie powinien przekraczać 24 godzin. Jednak w szekspirowskim dramacie nie jest to zachowane. Także akcja w utworze zamiast być jednowątkowa – jest wielowątkowa. Jedność miejsca – wydarzenie w ‘Antygonie’ rozgrywają się w jednym miejscu, natomiast w ‘Romeo i Julii’ w różnych obszarach.
Weźmy pod uwagę również to, że twórca nowożytnego teatru wprowadził też podział na akty i sceny. W tragedii greckiej dramat tworzył własne reguły budowy utworu. Prologos otwierał tą tragedię. Dwie postacie z chóru informowały widzów o sensie i treści sztuki oraz przedstawiały bohaterów. Następnie był parodos – zaczynał się wejściem całego chóru na scenę. Chór nie tylko wykonywał pieśni, ale również komentował przebieg wydarzeń. Pełnił funkcję narratora. Po tej części następowały przeplatając się nawzajem epejsodiony – dialog lub monolog aktora i stasimony – wypowiedź chóru pod nieobecność aktora. Exodos kończy akcję podsumowując ją. Jest to ostatnia pieśń wykonana przez chór. Natomiast na przykład w ‘Romeo i Julii’ Szekspira oprócz tradycyjnej budowy tragedii występuje także podział na akty i sceny.
Na potwierdzenie mojego zdania posłużę się tym, iż w tragedii klasycznej dobór stylu i treści musiały pasować do gatunku sztuki. Sofokles pisząc swoją prace zachowuje w nie nieustanną powagę. W ‘Antygonie’ nie ma chwili, gdzie bohaterowie dobrze by się bawili, śmiali się. wstępowali tam ludzie, którzy znaczyli coś dla kraju, albo byli sławni. U Szekspira było dużo humoru i występowali tam prości ludzie.
Nie sposób pominąć faktu, iż w teatrze greckim mogło występować nie więcej niż 3 mężczyzn w jednej scenie, przebranych w różne stroje. Niekiedy dżentelmen musiał się przebierać za kobietę, aby od grać rolę. Jednak twórca nowożytnego teatru nie przestrzegał do końca zasad. Owszem, występowali tylko mężczyźni, ale wprowadził większą ilość aktorów na scenę niż Sofokles.
Tymi oto małymi argumentami, myślę że udowodniłam tezę, iż: nie została zachowana zasada trzech jedności, wprowadzenie podziału na akty i sceny, inny dobór stylu i tresci, wprowadzenie na scene wiecej niż 3 aktorow. Myślę, że dzieło Szekspira bardziej przyciąga widzów, ponieważ jest weselsze i ciekawsze, niż teatr Sofolesa.