Porównanie koncepcji bóstwa w mitach i Boga w biblii.

Człowiek zawsze wierzył, że jest tylko częścią świata, w którym żyje, a jego losami rządzą siły wyższe. Szukał prawdy o tym kim jest, jak i dlaczego powstał. Próbując odpowiedzieć na te pytania doszedł do wniosku, że to według starożytnych Greków – bogowie, a dla chrześcijan – Bóg. Istoty te wydają się być do siebie podobne, ale czy tak jest w rzeczywistości?

Bóstwa greckie uległy antropomorfizacji, czyli przypisaniu cech ludzkich. Stały się ludźmi o idealnej budowie ciała, i wspaniałej urodzie. Bóg natomiast jest bezpostaciowy. Bywało jednak, że przyjmował wygląd różnych postaci (np. płonący krzak, głos, gołębica – Duch Święty, człowiek – Jezus).
Cechą, która poniekąd łączy te byty to nieśmiertelność. Mityczni bogowie, aby zapewnić sobie tę właściwość musieli pić nektar i jeść ambrozję. Jahwe nie potrzebował stosować żadnych „eliksirów” aby być wiecznym.

Greckie bóstwa powstały z Chaosu. Pierwszymi były Gaja i Uranos. Według Ewangelii Świętego Jana Bóg był pierwszy:
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego, nic się nie stało, co się stało”
(J 1,1-3).

Przedstawieni w sacrach bogowie są zorganizowani na wzór społeczeństwa ludzkiego. Tworzą wielką rodzinę np. małżeństwo - Hera i Zeus, rodzicielstwo Zeus i Atena. Istnieje między nimi podział obowiązków np. Zeus-król, Hermes-posłaniec, Hefajstos-kowal. Chrześcijanie natomiast wierzą, że Bóg jest jeden, ale w Trójcy obecny: Bóg – Ojciec, Syn Boży, Duch Święty.

Istoty boskie wg Greków zamieszkiwały górę Olimp. Sądzono tak dlatego, że szczyt jej był zawsze w chmurach i nie dało się dostrzec jej wierzchołka. Adonai nie posiada konkretnej siedziby. Jest wszechobecny.

Bóstwa często kierowały się ludzkimi pobudkami. Nie obce im były różne uczucia. Nie znosili ludzi, wiec często ich krzywdzili. Sprawiało im to radość, w pewnym sensie traktowali to jako wspaniałą rozrywką. Biblijny Bóg jest inny. Od zawsze pragnął, aby człowiekowi żyło się jak najlepiej. Dowodem mogą być fragmenty z Ewangelii wg Świętego Jana:
„W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował”,
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął ale miał życie wieczne”

W mitologii greckiej bogowie nie są najwyższymi bytami. Nad nimi stoi przeznaczenie (fatum), od którego nawet oni nie mogą się uciec. Jahwe w przeciwieństwie do nich jest wszechmocny i niczym nie ograniczony.

Z porównania charakterystycznych cech Boga i bóstw greckich wynika, że choć mają wiele cech podobnych to są bytami diametralnie różnymi.