Wpływ rodziny na postępowanie bohatera-dodatni i ujemny. Skomentuj w odniesieniu do wybranych tekstów literackich.

Rodzina jest czymś najważniejszym dla każdego człowieka. Są to osoby, na których zawsze możemy polegać, wspierają w trudnych sytuacjach. Kochają nas mimo wielu wad. Uczą jak przejść przez życie uczciwie i szczęśliwie. Często wracamy do domu, w którym urodziliśmy się. Wspominamy dziecięce lata. Rodzice przekazuję nam, dzięki genom, wiele swoich cech charakterów, czasem bywa i tak, że nabywany wady. Idziemy w ślady mamy i taty. Popełniamy takie same błędy, lecz dzięki nim uczymy się jak żyć. Życie składa się z przykrych i wspaniałych rzeczy. Rodzina ukazuję nam co należy uczynić by mieć jak najmniej przykrych doświadczeń.

W literaturze mamy wiele przykładów na wpływ rodziny na naszą egzystencję. Kluczowym utworem jest „Granica” Zofii Nałkowskiej, który powstał w epoce XX-lecia międzywojennego. Zostało tu przedstawiony negatywny wpływ rodziny. Główny bohater utworu jest Zenon Ziembiewicz. Zenon jako dziecko kochał swoich rodziców bezkrytycznie, do czasu, gdy odkrył zdrady ojca. Ta sytuacja ma wpływ na jego późniejsze życie. Mimo, że był przekonany, że nigdy nie pójdzie w ślady taty, to jednak popełnia ten sam błąd, który w dużym stopniu zaważył na jego sytuację. To ujawnia się, gdy będąc żonatym, utrzymuje nadal bliski kontakt z kochanką, Justyną. Sprawa zaczyna się komplikować, kiedy kochanka zachodzi w ciąże. Jest ona przekonana że w tej sytuacji Zenon porzuci żoną i ożeni się z nią.

Jednak on jest nieodpowiedzialnym człowiekiem. Ukochany przyszłej matki daje jej pieniądze, nie mówiąc na co. Justyna usuwa ciąże, co jest przyczyną wyrzutów sumienia i choroby. Porzucona i upokorzona dziewczyna postanawia się zemścić na ukochanym mężczyźnie. Idzi do jego biura i wylewa na jego twarz żrący płyn, który spowodował utratę wzroku. Zenon wiedząc, że nigdy już nigdy nie będzie widział popełnia samobójstwo.

Cała zdrada jest jak klątwa, która przechodzi z ojca na syna.

Nałkowska bardzo dobrze udowodniła, że dziedziczymy cechy naszych rodziców. W tym wypadku Zenon nabył najgorszą z wad. Moim zdaniem, sam bohater nie był do końca winien tej sytuacji, gdyż został tak wychowany. Gdyby ojciec w taki sposób nie postępował, kto wie czy Ziembiewicz nie był by szczęśliwy.

Następnym utworem, który chciałam przedstawić jest „Noce i dnie” Marii Dąbrowskiej. Zostało tu ukazane uczucie dwojga ludzi: Barbary i Bogumiła. Ich namiętność dojrzewała pomału aż doszła do doskonałości. Miłość jest potrzebna w życiu człowieka. Każdy potrzebuje osoby, którą mógłby kochać, która by go wspierała, pocieszała w trudnych sytuacjach. Taką właśnie osobą dla Barbary był Bogumił. Rodzina w tym wypadku tworzą główni bohaterowie. Mimo początkowych problemów z całkiem odmiennymi postawami wobec życia, narodziło się wielkie uczucie. Nawzajem się uzupełniają co stanowi z połączenia, całość. Bogumił kocha żonę bezwarunkowo, mimo braku uczuć z jej strony. Otacza ją opieką i czułością. W jakimkolwiek znajdują się położeniu, nie traci wiary w sens życie. Główny bohater przejął po rodzicach bardzo wiele pozytywnych cech. Dzięki nim żyję szczęśliwie z ukochana kobietą. Jest pracowity, uczciwy, dobry, wspaniałomyślny. Nabył te cech po osobach, które dały mu życie. To one ukształtowały jego charakter.

Kolejnym utworem nawiązującym do tematu, z epoki młodopolskiej jest „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. Dramat jest przede wszystkim satyrycznym obrazem mieszczańskiego świata, w którym żyją główni bohaterowie, rodziny i reguł tam obowiązujących. Są tu ukazane w humorystyczny sposób ich zachowania, przyzwyczajenia, potrzeby. To sprawia, że cały utwór nabiera komediowego wyrazu. Główną postacią jest Aniela Dulska, właścicielka kamienicy. Jest to kobieta skąpa, obłudna, chciwa, zakłamana. Na wszystkim chce oszczędzać. Na rodzinie, na jedzeniu. Kupowanie gazet i książek, chodzenie do teatru uważa za stratę czasu i pieniędzy. Jest kobietą niemoralną, toleruje romans swojego syna Zbyszka ze służącą, bo chce, by syn przebywał w domu. Terroryzuje wszystkich domowników i odnosi się do nich z pewnym dystansem, ponieważ uważa, że w jej domu nie powinno być miejsca na miłość, życzliwość i dobroć. Jest postacią tragiczną, pozbawioną uczuć, zakłamaną. Postawa, pani Dulskiej w stosunek do rodziny i świata mają jednak tragiczne konsekwencje, ponieważ Hanka zachodzi w ciążę i grożąc alimentami i sądem zmusza matkę Zbyszka do zapłacenia pokaźnej sumy pieniędzy. W „Moralności pani Dulskiej” jest przedstawiony negatywny obraz rodziny i jej wpływ na domowników. Gdyby właścicielka kamienicy nie zatrudniła Hanki w swoim domu, by zatrzymać Zbyszka, ta cała sytuacja nie nastąpiłaby. Żoną była złą, ponieważ nie szanowała męża, zastraszał go, poniżała, nie dawała mu dojść do słowa. W jej domu nie było prawdziwej miłości. W tym utworze są jeszcze dwa wizerunki, które warto przedstawić. To Hesia i Mela, córki pani Dulskiej. Hesia jest dziewczyną pełną życia, temperamentu, silna i zdrową. Pragnie być dorosłą, by chodzić na tańce i do kawiarni. Imponuje jej styl życia Zbyszka. Nie toleruje Hanki, uważa ją tylko za służącą, a nie jak drugiego człowieka. Wyśmiewa się z naiwności i dobroci Meli. Druga córka pani Dulskiej to Mela. Swoje cech odziedziczyła po ojcu, który był naiwny ale dobry i uczciwy. Jest bardzo spokojną i chorowitą dziewczynką. Jest zrównoważona, delikatna, naiwna. Bardzo współczuje Hance, tego jak z nią postąpił jej brat, pragnie jej pomóc. Hesia swój charakter dostała w spadku po matce, tak jak ona będzie chciwa i zakłamana.

W wielu utworach mamy różne wpływy domowników na bohaterów. Czasem pozytywne, ale i negatywne też się pojawiają. Moim zdaniem, rodzina zawsze w jakimś stopniu działa na swoje pociechy. Osoby dobre i uczciwe chcą przekazać te cechy swoim dzieciom. Nie wiem jak to jest w innych rodzinach, ale u mnie, ja odziedziczyłam wiele pozytywnych i oczywiście negatywnych ich wpływów. Mogę na nich liczyć i zawsze pomogą mi. Właśnie na tym polega rola mamy i taty.