Życie jak proces można go wygrać lub przegrać.

Pierwszym pytaniem jakie należy sobie zadać jest co to znaczy wygrać, lub przegrać życie? Moim zdaniem wygrać życie to znaczy przejść uczciwie przez nie, zgodnie z zasadami, mieć cel i realizować go . Uważam, że ktoś kto wygrywa życie pozostawia coś po swojej śmierci, wykorzystuje czas dany mu na ziemi . Natomiast przegrać życie to przejść przez nie bez celów, ideałów, zasad moralnych, stoczyć się na dno.

W mojej pracy chciałbym przytoczyć dwóch bohaterów, jednego z nich życie zakończyło się klęską a dla drugiego zwycięstwem.

Pierwszym z pozoru wygranym bohaterem jest Zenon Ziembiewicz wykreowany przez Zofię Nałkowską w utworze „Granica”. Młody, przystojny, wykształcony i ambitny Zenon wydaje się być ideałem. Jego kariera rozwija się w szalonym tempie. Ma wiele ideałów i celów, które chce osiągnąć, a między innymi pragnie pomagać ludziom . Potępia także swojego ojca, który w gospodarstwie nie robi nic poza poganianiem chłopów, oraz zdradzaniem swojej żony.

Zenon chce być zupełnie inny niż ojciec, rozpoczyna naukę w szkole i obiecuje sobie osiągnąć coś w życiu. Rozpoczyna swoją karierę jako dziennikarz, po czym szybko awansuje na redaktora naczelnego „Niwy. Poświęca swoje życie karierze zapominając o zasadach moralnych, których przysiągł sobie niegdyś nie przekraczać. Artykuły, które pisze dla „Niwy”, są specjalnie tworzone tak, by przypodobać się miejscowym notablom.

Z dziennikarza awansuje na prezydenta miasta, jednak nie jest to jego zasługa ,tylko jego wpływowych znajomych, dla których był wygodny na tym stanowisku. Będąc prezydentem stara się pomóc ludziom – remontuje starą cegielnię, buduje park i boiska. Ponosi klęskę, gdy nie udaje mu się uratować huty, po której upadnięciu rozpoczyna się manifestacja zakończona strzelanina i śmiercią wielu robotników. Odpowiedzialność za ich śmierć spada na Zenona.

Jego życie prywatne też pozostawia wiele do życzenia. Mimo ślubu z Elżbietą ma romans z Justyna, która zachodzi z nim w ciążę. Dziecko jest dla niego przeszkodą więc nakazuje usunąć ciążę. W walce o sławę i stanowisko jest gotów na wszystko, nie liczy się z uczuciami innych, nie potrafi się wycofać. Kończy się to tragicznie, ponieważ Justyna Bogutówna oblewa twarz Zenona kwasem, mści się za wszystkie doznane od niego krzywdy, za zmarnowane życia, a bohater popełnia samobójstwo.

Przegrywa swoje życie, ale niszcząc je pociąga za sobą inne osoby. Uwiedziona Justyna traci rozum i wolność, żonę wplątuje w intrygi i kłamstwa. Dla kariery i własnej wygody jest gotów zmarnować życie innym, nie ma żadnej granicy moralnej, nie jest dość silny by zrealizować swoje cele, by trwać w nich, by wygrać życie W niczym nie odnosi zwycięstwa, jego życie jest pasmem porażek, a zostawił po sobie jedynie ból i cierpienie

Swoje przegrane życie kończy samobójczą śmiercią, co jest dowodem jego bezradności i porażki.

Kolejnym bohaterem jakiego omówię jest Kmicic-bohater „Potopu” H. Sienkiewicz. Na początku utworu widzimy go jako pysznego, gwałtownego i porywczego szlachcica, który sam ustanawia dla siebie prawo.

Śledząc jego losy można odnieść wrażenie, że jest człowiekiem przegranym. Zabija, pali i niszczy polskie wsie, wdaje się w pijackie burdy, nierzadko jest naiwny i łatwowierny. Służy wiernie księciu litewskiemu, wierząc w jego dobre intencje, oraz więzi ukochaną próbując ją zmusić do ślubu. Jednak powoli Kmicic z hulaki i pijaka, zmienia się w honorowego i walecznego patriotę. Dostrzega swoje błędy i wady, oraz próbuje je naprawić.

Bohater spostrzega, że walczy po złej stronie, ślepo wierząc swojemu panu. Jedzie bronić Częstochowy przed Szwedami, gdzie wykazuje się niebywałą odwagą wysadzając wielkie szwedzkie działo. Dzięki swojej odwadze i uporowi odzyskuje dobre imię, oraz odkupuje swoje zbrodnie. Otrzymuje nagrodę od króla i zyskuje miłość ukochanej.

Kmicic zdecydowanie wygrał swoje życie, potrafił nauczyć się pokory i cierpliwości. Jego imię zasłynęło w całej Polsce jako symbol patriotyzmu, odwagi i uczciwości. Mimo początkowym porażkom i błędom, potrafił sobie dać radę, przezwyciężyć wstyd i hańbę, podnieść się z upadku.

W pracy starałem się ocenić życie i postępowanie dwóch bohaterów, jednak moje rozważania nie zamykają tematu. Tyle ile jest ludzi na świecie, tyle jest recept na wygrane życie. Dla jednych przegraną jest porażka miłosna, strata pracy, natomiast dla innych bezwzględność w dążeniu do celów. Wygrana to szczęście rodzinne, sukces zawodowy, poświęcenie ojczyźnie.

Uważam, że każdy człowiek powinien obrać jakiś cel do jakiego ma zmierzać, by jego życie miało sens. W tym dążeniu może odnieść zwycięstwa, lub porażki, moim zdaniem nie jest to najważniejsze, najważniejsze jest dążenie do tych celów zgodnie z zasadami moralnymi. Nie należy „podkładać innym nogi” w dążeniu do sukcesu, gdyż dla mnie jest to przegrana życiowa-sukces kosztem innej osoby.