Analiza i interpretacja wiersza A. Kamieńskiej "Powrót Hioba"

Wiersz Anny Kamieńskiej "Powrót Hioba" opowiada o Hiobie, biblijnej postaci, która została wystawiona przez Boga na próbę - Hiob stracił cały majątek, rodzinę oraz zdrowie - Stwórca zesłał na niego trąd. Jednak autorka przedstawia historię Hioba w inny sposób niż zwykliśmy ją odbierać.
Autorka dzieli życie Hioba na dwie części - przed i po próbie. Pierwsze życie było szczęśliwe, beztroskie, jego radość była spontaniczna i niczym nie zakłócona. Zapraszał on do siebie swoich przyjaciół, opiekował się przybytkiem. Po utracie wszystkiego w wyniku zakładu Boga i szatana, życie Hioba naznaczone było cierpieniem. Pomimo, iż był załamany, nie odwrócił się od Boga. Według Anny Kamieńskiej prawdziwszy byłby Hiob umarły, złorzeczący i bluźniący przeciwko Bogu. Jednak on odżył na nowo.
Tu zaczyna się nowe życie. Hiob ponownie stał się człowiekiem szczęśliwym, jednak to nie było to samo szczęście co przedtem. Tym razem Hiob był pełen obaw - czy aby na pewno to się już nie powtórzy? a jeżeli tak, to czy tym razem to zniosę? Hiob bał się kolejnej próby. Teraz jego nowe życie, dane ponowne od Boga, stało się jego męką, jego zmorą. Autorka zadaje pytania - czy nie lepiej byłoby Hiobowi umrzeć w czasie pierwszej próby, niż teraz opuścić szczęśliwe życie? Teraz, kiedy jego szczęście jest tak naprawdę "ciemnością owinięte"?
Ostatni wers, w którym Hiob wypowiada słowa "Panie Panie" mogą być prośbą, skargą, albo jękiem i błaganiem o pomoc w cierpieniu.
Jednak wiersz Anny Kamieńskiej można tłumaczyć dwojako. Autorka wiersza żyła w czasach II wojny światowej. Owe "drugie życie", o którym mówi utwór, to życie ocalałych jeńców obozów koncentracyjnych. Na świecie żyje wiele takich "Hiobów", którzy przeżyli wojnę, jednak tak naprawdę nigdy nie powrócili do normalnego życia. Obciążeni bagażem przykrych doświadczeń i cierpienia, okaleczeni psychicznie, mający traumę, wciąż zadają sobie pytania "Dlaczego?" i "Gdzie był wtedy Bóg?".