Bloki militarne

Szybki rozwój i chęć zabłyśnięcia na arenie międzynarodowej doprowadziły do coraz to nowszych konfliktów między państwami. Część z nich dotyczyła ziem europejskich, ale w większości przypadków obszarów Azji i Afryki. Państwa chciały dominować nad koloniami, gdyż znajdowały się tam tanie surowce i siły robocze.Posiadały tam również bazy wojskowe dzięki czemu kontrolowały swoje obszary.Posiadanie kolonii stało się prestiżem i dumą dla mieszkańców.Chiny były zaopatrzone w surowce i robotników.Mimo tego nie umiały tego wykorzystać do zbudowania silnej armii.Przed kolonizacją tego kraju chroniła ich duża odległość od Europy i Stanów Zjednoczonych. Wielcy kolonizatorzy próbowali wpłynąć na Chiny. Duży sukces odnieśli Anglicy, którzy w 1898 r. prawie na 100 lat wydzierżawili Hongkong. Chińczycy wielokrotnie chcieli odzyskać ten teren. W 1911 r. wybuchło zwycięski powstanie Narodowe, które obaliło władzę cesarską. Chiny stały się republiką parlamentarną, W Afryce i Azji południowo-wschodniej rozgrywało się wiele konfliktów. W drugiej połowie XIX w. Niemcy i Włochy zaczęły tworzyć imperia kolonialne. Potęgi dążyły do poszukiwania sojuszników. Niemcy zwrócili się do Anglii i Francji, a Austro-Węgry w kierunku Bałkanów.W 1879 r. państwa zawarły sojusz, do którego w 1882 r. dołączyły Włochy. W ten sposób ukształtował się blok polityczno-wojskowy, tzw. trójprzymierze. Inne państwa poczuły się zagrożone. W latach 1891-1894 r. Rosja i Francja podpisały serię umów dwustronnych. Uzupełniały je układy brytyjsko-francuskie (1904 r.) i brytyjsko-rosyjskie (1907 r.). Doprowadziło to do powstania drugiego wielostronnego sojuszu, tzw. trójporozumienie. Europa podzieliła się na dwa przedstawione bloki militarne. Wielka wojna wisiała w powietrzu.