Propaganda w czasach Napoleona

Od teatru do gazet, od sławnych biuletynów do artykułów w gazecie, Napoleon udowodnił, że jest najdoskonalszym mistrzem propagandy. Rzeczą, która jest najbardziej widoczna w całym tym procesie jest fakt wskazujący na to jak bardzo Bonaparte rozumiał sztukę propagandy i to jak bardzo był w nią zaangażowany. Jako pierwszy wykorzystał aparat państwowy do kontrolowania opinii publicznej. Jeśli chodzi o propagandę stosowaną w prasie Napoleon zazwyczaj wyolbrzymiał swoje sukcesy i bagatelizował porażki. Klasycznym przykładem propagandy było Marengo. Bohaterami tej kampanii w 1800 roku byli Desaix i Moreau, lecz dzięki mistrzowskiej manipulacji sukces przypisano tylko Napoleonowi. W biuletynach Bonaparte opisywany był jako bohaterski i zwycięski wódz, wyzwoliciel narodów, człowiek szlachetny. Jak widać do opinii publicznej przedostawały się tylko wiadomości ukazujące cesarza w najkorzystniejszym świetle. Do tworzenia takich tekstów używano bardzo wyrazistego słownictwa bogatego w epitety oraz opierano się na wypowiedziach i dziełach wielkich filozofów i historyków. Według koncepcji Napoleona zadaniem prasy nie było informowanie ludności o obecnej sytuacji, ale szeroko rozumiana manipulacja faktami. Ważną role w politycznej propagandzie wojskowej odgrywał kościół. Bardzo często księża odczytywali z ambon listy pasterskie, w których pisano, że francuzi są narodem wybranym, a zatem wojna, którą prowadzą ma charakter świętej wojny. Bonaparte wykorzystywał także sztukę do ukazania swojego intelektualnego geniuszu i otrzymania poparcia wśród francuskiej elity. nie bez powodu był patronem młodych francuskich artystów. Dzięki takiej propagandzie Bonaparte przekonał społeczeństwo do tego, że jest nie tylko przywódcą narodu wybranego przez Boga, ale także człowiekiem intelektu o wyrafinowanym guście dla którego wszystko było możliwe.