Fenicjanie.

1.Kolonia-w starożytności termin określający formę osadnictwa. W starożytnej Grecji koloniami nazywano osady zakładane przez miasta Grecji właściwej (metropolie) na terenach zamieszkanych przez plemiona niegreckie. Greckie kolonie były niezależne politycznie, cechowały się natomiast bardzo silnymi powiązaniami ekonomicznymi z metropolią.
Najbardziej intensywny ruch kolonizacyjny miał miejsce w VIII-VI w p.n.e. w okresie tzw. Wielkiej Kolonizacji, która objęła wybrzeża Morza Czarnego, południową Italię i Sycylię oraz północno-wschodnie wybrzeża Afryki.
2. Alfabet, abecadło-uporządkowany zbiór liter, czyli graficznych symboli głosek danego języka. Nazwa pochodzi od dwóch pierwszych liter alfabetu greckiego: alfa, beta. Alfabet polski to zmodyfikowany alfabet łaciński.
3. Fenicja-w starożytności kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, leżąca u stóp gór Libanu. Obecnie ziemie te wchodzą w skład Libanu i częściowo Syrii.
4. Pieniądze-powszechnie akceptowany z mocy prawa lub zwyczaju środek regulowania zobowiązań, pełniący rolę powszechnego ekwiwalentu. Pieniądz pojawił się jako pośrednik w procesach wymiany wówczas, gdy nabrały one cech masowej powtarzalności, regularności, a więc w okresie przechodzenia od gospodarki naturalnej do towarowej.