Dylematy kierownicze

Bezmyślnie i bezkrytycznie zdać się na działanie przepisów, rutyny i rytuałów, czy zachęcać do myślenia, refleksji, innowacji i reagowania na nieznaczne (ostrzegawcze) sygnały. Odnosić się do współpracowników po przyjacielsku i łagodnie, czy zachowywać dystans i odnosić się do nich bezosobowo i stanowczo. Traktować wszystkich według tych samych zasad, czy rozpatrywać pojedyncze przypadki i respektować indywidualność oraz wyjątki. Utrzymywać i przestrzegać dotychczasowy porządek, czy zachęcać do wprowadzania zmian i rozwoju. Od współpracowników oczekiwać własnej inicjatywy i samodzielności, czy biernego dostosowania, posłuszeństwa i wierności przepisom. Samemu kształtować swoją pozycję i konkurować z innymi przez dążenie do doskonałości, czy pozostać bezosobowym członkiem zespołu. Być człowiekiem czynu, szybko podejmować decyzje i działania, czy pozostawiać sprawy własnemu biegowi, odczekiwać, dopuszczać samoorganizację i godzić się z nią. Obdarzyć pracowników zaufaniem (uczynić ich samodzielnymi aktorami i przydzielić im odpowiednie prawa i zasoby), czy wszystko utrzymywać w ręku i pod kontrolą, wykazywać podejrzliwość i wodzić ich na pasku.