List do niewidomego chłopca

Drogi Jarku!!!

Przeczytałem twój list i musze przyznać że bardzo mnie wzruszył. Wcześniej korespondowałem z innymi osobami, które miały podobne problemy, ale twój list jest szczególny. Inni niepełnosprawni piszą o tym że się załamali, nie chcieli dłużej żyć, zamknęli się w sobie .A dzięki twoim rodzicom , którzy postanowili że naukę będziesz kontynuował w normalnej szkole , twoje życie przynajmniej w małym stopniu wróciło do dawnego. I sądzę ze bardzo mądrze podjęli tę decyzje. Na pewno z początku było ci trudno ale jak sam piszesz mogłeś na każdym kroku liczyć na pomoc przyjaciół i nauczycieli. Podziwiam twoją wytrwałość w nauce pisma dla niewidomych – brajla. Od osób które również są niewidome słyszałem że opanowanie tego języka jest trudne i zabiera dużo czasu. Poruszyło mnie że mino swojego kalectwa wyjechałeś do krakowskiego ośrodka dla niewidomych. Bardzo dobrze ze wypełniasz swój wolny czas nauką angielskiego , obsługą komputera ,zajęciami karate i działaniem w harcerstwie. Być może to pozwala ci choć na chwile zapomnieć o tym że jesteś niepełnosprawny i możesz robić wszystko to co robią inni ludzie.
Ale wiem że osoby całkiem sprawne potrafią skrzywdzić osoby takie jak ty. Nieraz w listach koledzy opowiadali mi co niektóre osoby nich mówią np.: jesteś bezradny , nic nie umiesz. Ale takimi uwagami nie należy się przejmować tylko udowadniać tym osobą ze wcale tak nie jest .
Czytając twój list zrozumiałem iż mimo trudności jakie stawia nam życie trzeba iść przed siebie i nie poddawać się. I głęboko wierze w to ze osiągniesz swój sukces i w przyszłości skończysz studia i zostaniesz sędzią.
Tomek