Oskar jest głównym bohaterem książki Erica-Emmanuela Schmitta pod tytułem "Oskar i Pani Róża". Ma on 7 lat i mieszka w szpitalu, ponieważ jest chory na raka. Był drobny i wychudzony po wielu przejściach związanych z chorobą. Po chemioterapii nie miał włosów i kształt jego głowy zapoczątkował jego pseudo wśród kolegów: "Jajogłowy".
Oskar miał wiele cech, którymi udowadniał jak wspaniałym i dojrzałym jest chłopcem. Pierwszym przykładem będzie jego odwaga i optymizm. Kiedy dowiedział się, że zostało mu bardzo niewiele czasu do śmierci, Oskar nie uciekał od prawdy, wręcz przeciwnie. Krocząc do przodu i korzystając z życia był najwspanialszym przykładem tego, jak można przeżyć ostatnie chwile życia. Na świecie jest wiele osób, które, po usłyszeniu od lekarzy "wyroku", poddają się nie dając sobie szansy na chwile szczęścia.
Kolejną cechą jest otwartość, która w połączeniu z odwagą była także pomocna w życiu chłopca. Była to częściowo zasługa Pani Róży, przez Oskara nazywanej "Ciocią". To właśnie ona rozmawiała z nim na trudne tematy, otwierała mu oczy na różne rzeczy, tłumaczyła. Dzięki niej zrozumiał, że śmierć i cierpienie są nieodłączną częścią życia człowieka, więc nie należy się ich bać.
Zaletą Oskara, było również to, że łatwo się zaprzyjaźniał. W szpitalu miał wielu przyjaciół, z którymi bardzo lubił przebywać i bawić się. Przed śmiercią chłopiec poznał dwie osoby, które szybko stały się mu bliskie. Pierwszą była Peggy Blue. Była to pierwsza, ale jak dojrzała miłość chłopca. Ich "związek" doskonale odzwierciedlał małżeństwo. Była miłość, przyjaźń, zaufanie, ale też zdrada, po której potrafili się pogodzić, a to wielu dorosłym się nie udaje. Drugą z bliskich Oskarowi osób był Pan Bóg, którego poznał dzięki "Cioci Róży" i szybko się z nim zaprzyjaźnił. Pisał do niego listy, powierzał mu wiele spraw… Tu znowu malec jest przykładem religijności, wiary i ufności Bogu.
Z powyższych przykładów wynika, że Oskar jest postacią, którą warto ukazać w teatrze i filmie, ponieważ w wieku 7 lat ma cechy, do których ludzie dążą przez całe swoje długie życie. Chłopiec może być idolem każdego człowieka, a jego losy powodują w ludziach głębsze przemyślenia nad ich własnym życiem.