Jaka, według ciebie, jest rola artysty i sztuki współcześnie?

Artysta przez wieki nadawał kształt i wyraz kulturze ludzkiej. Często niedoceniany, bez środków do życia, nieraz głodujący nie zważał na niedogodności, w całości oddając się sztuce. „Biedni artyści”, jak zwykło się mówić, dziwacy wyśmiewani przez wszystkich. A jednak ci wszyscy zawsze korzystali z ich usług, ponieważ ludzie potrzebują kontaktu ze sztuką. Nie można się całkowicie od niej oddzielić, ponieważ istnieje u człowieka potrzeba piękna oraz duchowego odpoczynku. Tą potrzebę zaspokajają widowiska teatralne, filmy, koncerty oraz czytanie i oglądanie malowideł.
Mimo iż sztuka kwitnie w dzisiejszych czasach nie mniej niż kiedyś, rola artysty w życiu jednostek zmniejszyła się. Według mnie artyści dzisiejsi tworzą dla stałego kręgu odbiorców zajmujących się sztuką. Uczestniczenie aktywne w kulturze jest mniej popularne ze względu na postęp techniczny jak i tempo życia ludzi. Niegdyś obrazy malowane wisiały w każdym domu, ponieważ nie znano techniki reprodukcji. Dzisiaj ludzie nie zważają na to, co wieszają w na ścianach w swoich pokojach; nieraz są to wycięte z gazet obrazki w ramce. Mniejsza jest też ilość ludzi interesujących się teatrem oraz literaturą. Spadek popularności sztuki w dzisiejszych czasach tłumaczę tym, że kiedyś była ona połączona z użytkownością. Kupowało się meble, rzeźbione przez stolarza, który był jednocześnie rzeźbiarzem, były dziełami sztuki. Budowało się domy, które były dziełem sztuki artysty – architekta. Każdy przedmiot był jedyny w swoim rodzaju. Teraz w wyniku masowej produkcji nic praktycznie nie ma żadnej wartości jako dzieło. Domy budowane prosto, według jednego projektu nastawione jedynie na użytkowość, obrazy powielane tysiące razy w jako reprodukcje, ubrania szyte milionami sztuk według jednego wzorca. Ma to też swoją zaletę: sztuka jest bardziej elitarna i łatwiej odróżnić prawdziwego artystę, oraz prawdziwą sztukę od kiczu.
Rolę artysty i sztuki dzisiaj można jeszcze rozpatrywać pod innym względem. Sztuka pełni teraz rolę podobną niż kiedyś dla ludzi. Zbiór jej źródeł przekazu został rozszerzony przez wynalazek telewizji. Przede wszystkim służy rozpowszechnianiu pewnych idei, oraz ukierunkowywaniu toku myślenia społeczeństwa.
Poprzez część III „Dziadów” A. Mickiewicz rozpowszechniał swoje poglądy na temat ówczesnej sytuacji politycznej Polski. Według niego Polska, jako „Mesjasz Narodów” aby uwolnić się spod jarzma okupantów miała czekać na cud, oraz zdać się na działanie silnej jednostki. Przeciwko tym poglądom wystąpił Słowacki w „Kordianie” krytykując indywidualizm A. Mickiewicza i nakłaniając naród do wspólnego, czynnego wystąpienia przeciwko carowi. Współcześnie takiemu ukierunkowaniu poglądów służą filmy. Ze względu na spokojniejsze czasy nie są to najczęściej przekonania dotyczące jakiejś konkretnej ważnej sprawy, jednak dotyczą posiadania zdania, jeżeli chodzi o ogólne wartości związane z wszystkimi ludźmi: miłość, nienawiść, dobro, zło; ukazują sytuacje życiowe, jakie mogą się zdarzyć. Przede wszystkim pełnią rolę wywołania pewnych emocji i doprowadzenia widza do stanu w jakim lubi przebywać. To znaczy: być zrelaksowany podczas oglądania filmu obyczajowego lub komedii, albo czuć niepokój i strach podczas seansu z filmem grozy. Film „Titanic” Jamesa Camerona został mistrzowsko wyreżyserowany i jest znanym „wyciskaczem łez”. Przekazuje on treści o jedynej miłości, która trwa „do grobowej deski” oraz o zazdrości i zawziętości w nienawiści osób pobocznych, co doprowadza do różnych tragedii. Natomiast film „Krzyk”, „Co Kryje Prawda”, „Hannibal” to sztuka adresowana dla widzów lubiących emocje. Filmy, jak np. „Co Gryzie Gilberta Grape”, to według mnie filmy dla ludzi, którzy nie są zadowoleni ze swojego życia, ponieważ nie widzą przed sobą żadnych perspektyw. Gilbert mieszkając w pewnej Amerykańskiej wiosce musiał się opiekować chorą na otyłość matką oraz niepełnosprawnym umysłowo bratem. Myślał, ze życie nie może się już dla niego odmienić i że jest okrutne. Nie widział drogi ucieczki z sytuacji w której się znajdował. Wszystko się rozwiązało, gdy poznał miłość swojego życia. Wszystko stało się dla niego proste i piękne, rozwiązały się w ten sposób jego problemy. Skłania to do rozmyślań na temat własnego położenia no i może prowadzić do poprawienia nastroju. Tego typu filmy ukazują tragedie, które zdarzają się ludziom a my narzekając nie dopuszczamy do wiadomości, że może być gorzej.
Filmy kostiumowe, bardzo modne ostatnio, jak „Pan Tadeusz”, „Ogniem i Mieczem” i „Quo Vadis” mają inną trochę rolę do spełnienia. Przypominają one zapracowanej społeczności, która nie oddaje się już czytaniu książek, o arcydziełach literatury polskiej. Służą także często uczniom jako przyjemność zastępującą czytanie lektur.
Sztuka dzisiejsza posiada rolę także użytkową czasami. Jest to choćby projektowanie ubrań, albo układanie fryzur. Jednak według mnie należy oddzielić tu zdecydowanie artystę i sztukę od samego dzieła sztuki. Zaprojektowanie ubioru jest sztuką, a ten kto to robi artystą, jednak nie jest dla mnie dziełem sztuki powielane miliony razy ubranie. Dzieła sztuki prawdziwe tworzy się osobiście, bo takie są najcenniejsze. To, że dzieła sztuki pełnią czasami rolę użytkową również współcześnie, widać także w architekturze, choćby znany na całym świecie „Dom nad wodospadem” Franka Lloyda Write’a, albo Pawilon Targowy w Raleigh w USA naszego rodzimego architekta Macieja Nowickiego.
Jeżeli chodzi o współczesną literaturę piękną, to pełni ona rolę podobną do filmów, to znaczy uwypukla pomijane na co dzień problemy ludzi. Są to najczęściej zagadnienia bardzo ogólne, dotyczące spraw powszednich, albo takich problemów z którymi borykają się wszyscy ludzie na Ziemi. Natomiast o współczesnej liryce nie jestem w stanie nic powiedzieć. Jest ona niepopularna i rzadko kto ją czyta. Wszyscy znają arcydzieła wielkich poetów polskich, jednak ta wiedza kończy się na początkach XX wieku albo i wcześniej jeszcze. Według mnie poezja nie pełni współcześnie żadnej roli, ponieważ posiada zawikłane przekazy i w ogóle jest trudno dostępna, niechętnie czytana. Troszkę lepszym poważaniem cieszy się liryka śpiewana, ponieważ jest ona ogólnie dostępna w radiu i w telewizji.
Z powyższych przykładów wynika, że rozpowszechniona na dużą skalę sztuka pełni zróżnicowane role i służy określonym celom. Rola samego artysty jest wielka ale niezauważalna. Wnioskuję, że dla samych ludzi artysta znaczy bardzo mało. Zmniejszył się jego udział bezpośredni w życiu człowieka, jednak sztuka dociera do nas poprzez masowe powielanie dzieła artysty. Świat zdąża w stronę zaniku prawdziwego artyzmu na rzecz kultury masowej.