Wrzesień 1939 r

Pierwszy ogólnonarodowy akt walki Polaków z faszyzmem hitlerowskim stanowi obronna Polski we wrześniu 1993r. Wbrew niemieckim twierdzeniom była ona poważnym i trudnym egzaminem ofensywnej siły hitlerowskiej Wehrmachtu. 1 września 1993r. armia polska zaskoczona zaskoczona została w toku realizowania swojego planu mobilizacyjnego, w myśl którego miała wystąpić co najmniej 12000000 żołnierzy. Mimo zaciekłości i szybkości niemieckiego ataku, plan ten, jeśli chodzi o jednostki liniowe, został zrealizowany całkowicie, a w toku trwającej 35 dni kampanii ponadto sformowano doraźnie kilka dywizji oraz kilkanaście brygad i pułków nie przewidzianych planem mobilizacyjnych, w tym silne robocze oddziały obrony Warszawy.
Symbolem zaciętości polskiej obrony stały się dzieje odosobnionej placówki w Gdańsku na Westerplatte, gdzie 183 żołnierzy polskich broniło się przez 6 i pół dnia przeciwko 15-krotnej przewadze liczebniej przeciwnika, należałoby wspomnieć również o groźnym przeciwuderzeniu dwóch armii polskich ,,Pomoże'' i ,,Poznań'' pod Kutnem(bitwa nad Bzurą), które to przeciwuderzenie zmieszało szyki trzech armii niemieckich, nacierających nad środkową Wisłą. Jeszcze w czwartym tygodniu wojny walczyły w odosobnieniu duże zgrupowania wojsk polskich:obrony Warszawy, Modlina i Helu oraz frontu środkowego, frontu południowego i samodzielna grupa operacyjna ,,Polesie''. przebijająca się przez Lubelszczyznę ku Warszawie. grupa ta walczyła najdłużej i złożyła broń po wyczerpaniu zapasu amunicji w dn. 5-6 października 1993r. Armia polska uległa więc ostatecznie po35 dniach walki, tracąc w zabitych i rannych ok. 25%swego stanu.
Niezwykle trudna sytuacja strategiczna , niewygodny kształt granicy , który dawał Niemcom już w punkcie wyjściowym kampanii głębokie obustronne oskrzydlenie sił polskich, oraz przewaga liczebna i techniczna przeciwnika uniemożliwiały Polsce skuteczną obronę. Mimo to jednak opór Polski przykuł do frontu wschodniego na dłuższy czas 80% niemieckich wojsk lądowych, wszystkie dywizje pancerno motorowe, wszystkie co do jednego niemieckie czołgi oraz 60& lotnictwa, w tym prawie wszystkie nowoczesne samoloty bojowe. O skali zaciętości oporu żołnierza polskiego, stawianego umiejętnie- mimo iż już pierwszego dnia Niemcy mieli prawie dwukrotna przewagę w sile żywej, pięciokrotną w czołgach i dziewięciokrotną w samolotach bojowych- świadczyć może fakt, że dla pokonania armii polskiej Niemcy musieli użyć tyle samo pocisków artyleryjskich, granatów moździerzowych i bomb, co później, w roku 1940, dla pokonania 4 armii koalicji w (Francja, Wlk Brytania, Belgia i Holandia) na froncie zachodnim.
3-tygodniowa obrona Warszawy wyciągnęła więcej sił niemieckich niż przełamanie Lini Maginota, a w terrorystycznym nalocie na Warszawę 25 września 1939r. Niemcy użyli 1150 samolotów, podczas gdy w późniejszym słynnym nalocie na Coventry - tylko 700 samolotów.
Straty niemieckie w Polsce, choć stosunkowo nieznaczne w sile żywej- 16.343 zabitych ( wiarygodnej liczby rannych nie posiadamy) były jednak znacznie poważniejsze w sprzęcie i materiałach wojennych. Zniszczeniu, ciężkim uszkodzeniom bądz całkowitemu uszkodzeniu eksploatacyjnemu uległy 647 czołgi, 319 samochodów pancernych, 6.046 samochodów osobowych i cięzarowych oraz 621 samolotów. Stanowiło to ok. 30% niemieckiego parku czołgowego i 32 % samolotów bojowych uzytychg przeciwko Polsce. Ponadto- według swiadectwa głownego kwatermistrza armii niemieckiej- zuzyto wiekszość zapasów emunicji, prawie wszystkie bomby lotnicze i znaczną część zapasów paliw płynnych. Nazajutrz po kampanii Polskiej Wermacht był niezdolny do wykonywania żadnych poważniejszych operacji zaczepnych i potrzebował aż 7 msc, był w przededniu najazdu na Francję w maju 1940r. Osiągnąć w przybliżeniu taka samą ,,gotowośc udżeniową'', ten sam stan ilościowy sprzetu bojowego i zapasów, jaki posiadał we wrześniu 19939r.
Zasadnicze znaczenie wysiłku polskiego we wrześniu 1939r. polegało właśnie na tym, że opór polski, wiążąc i wyczerpując siły niemieckie, zapewniał aliantom czas niezbędny do mobilizacji sił zbrojnych oraz przedstawieniu przemysłu na produkcję wojenną, a także otworzył przed nimi ogromne możliwości aktywnych działań wojennych, w których już sam stosunek sił na froncie zachodnim(5:1 we wrześniu i 3: 1 w październiku 1993 r.) gwarantował im powodzenie. Niestety, te możliwości stworzone wysiłkiem i krwią narodu polskiego, nie zostały przez aliantów w najmniejszej mierze wykorzystane. podobnie zresztą opracowania i wnioski z doświadczeń kampanii polskiej, obraz praktycznego zastosowania nowych zasad wojny- niemieckiego Blitzkriegu- przygotowane przez oficerów polskich, nie zostały wykorzystane przez alianckie sztaby.
Nie jest to już jednak wina Polski.