Charakterystyka Tomka Wilmowskiego

Głównym bohaterem powieści Alfreda Szklarskiego pt. „Tomek w krainie kangurów” jest Tomek Wilmowski. Miał on czternaście lat i chodził do czwartej klasy warszawskiego gimnazjum. Po ucieczce ojca – Andrzeja Wilmowskiego z Polski, jego matka umarła. Wychowywał się u wujostwa Karskich. Najlepszym przyjacielem Tomka był Jurek Tymowski.

Chłopiec był dobrze zbudowanym blondynem. Posiadał smukłą i wysportowaną sylwetkę.

Tomek był chłopcem dzielnym i odważnym. Dowodzi tego odnalezienie zaginionej Sally, zachowanie zimnej krwi w trakcie polowania na kangury i zabicie przywódcy stada, poskromienie groźnego tygrysa i tym samym uratowanie życia Smudze.

Chłopiec ogromnie tęsknił za Polską i przy każdej nadarzającej się okazji wspominał chwile spędzone w ukochanym mieście – Warszawie. Z zapartym tchem słuchał opowieści z dziejów swojej Ojczyzny i niezwykłych historii o znanych, polskich podróżnikach. Cechowała go również nadzwyczajna dociekliwość, gdyż wszystko go interesowało i zawsze chciał wiedzieć więcej niż inni.

Młody Wilmowski należał do niecierpliwych i sprytnych młodzieńców, którzy nie zawsze zastanawiali się nad konsekwencjami swoich słów i czynów. Dowodem na to jest na przykład „zemsta” na lizusie Pawluku. W Australii szybko zawierał nowe przyjaźnie, a na pokładzie „Aligatora” darzono go szczerą sympatią, gdyż był bardzo komunikatywny. Tomek miał duże poczucie humoru, a jego wzorem do naśladowania został podróżnik i łowca zwierząt – Jan Smuga.

Tomek uwielbiał geografię, przyrodę i wszystko, co było związane z tymi przedmiotami. Z historii także nie był najgorszy, ale mimo sporej wiedzy na ten temat nie zawsze odpowiadał prawidłowo. Świadczy o tym fragment: "Nawet taki uczeń jak Tomek wolał nieraz oberwać dwóję, niż na przykład wyliczyć z pamięci poczet znienawidzonej przez Polaków panującej rodziny carskiej".

Ojciec Jurka Tymowskiego nauczył go jazdy konnej, natomiast bosman Nowicki trenował go w posługiwaniu się bronią.

Moim zdaniem, Tomek Wilmowski to postać rzeczywista, gdyż, tak jak każdy człowiek, ma swoje zalety, jak i wady. Był uzdolnionym chłopcem, ale można było go ganić za nieprzemyślane występki. Uważam, że jego patriotyzm jest wzorem dla dzisiejszej młodzieży, gdyż nie każdy potrafi w takim stopniu jak on kochać swoją ojczyznę.