Są grupą licznych gatunków znacznie różniących się między sobą. Strunowce żyją na całej kuli ziemskiej w środowiskach wodnych i lądowych, które wpływają na sposób życia i budowę tych zwierząt.
Wszystkie strunowce posiadają szkielet wewnętrzny w postaci struny grzbietowej, która występuje w ciągu życia lub u form młodocianych.
Strunowce posiadają dwuboczną symetrię ciała.
Są zwierzętami wtórnoustymi.
Posiadają wtórną jamę ciała.
Układ nerwowy ma postać cewki nerwowej (leżącej grzbietowo nad struną), która u większości w przedniej części tworzy 5-częściowy mózg.
W przedniej części układ oddechowy łączy się z pokarmowym.
Serce strunowców znajduje się po stronie brzusznej.
Bezczaszkowce prowadzą mało ruchliwy tryb życia. Są strunowcami o prostej budowie. Żywią się pokarmem przynoszonym z prądem wody. Mają bardzo słabo rozwinięte narządy zmysłów. Posiadają słabo zaznaczoną część głowową. Bezczaszkowce charakteryzują się silnie zaznaczoną metamerią ciała (ułożenie mięśni, szczelin skrzelowych, gruczołów rozrodczych, układu wydalniczego-nefrydiów). Obecnie występuje kilkanaście gatunków bezczaszkowców. Przedstawicielem jest lancetnik. Lancetnik występuje w wodach słonych, ciepłych. Prowadzi denny tryb życia. Zagrzebuje tylny odcinek ciała w dnie. Ciało ma silnie opływowe, o cielistym zabarwieniu, podzielone na odcinek przedni, tułowiowy, ogonowy. Odcinek przedni rozpoczyna otwór gębowy otoczony wieńcem czułków. Po stronie grzbietowej jest 1 fałd skórny, który przechodzi łagodnie w fałd ogonowy (na kształt lancetu) po stronie brzusznej rozdwaja się i tworzy 2 fałdy brzuszne. Ciało pokryte jest jednowarstwowym nabłonkiem, pod którym znajduje się skóra właściwa. Pod skórą leżą mięśnie ułożone metamerycznie.
Budowa wewnętrzna
Przez całe życie lancetnika zachowana jest struna grzbietowa jako pręt biegnący po stronie grzbietowej. Występuje mózg i rdzeń nerwowy w postaci pustej cewki (cewa) leżącej nad struną grzbietową.
Lancetnik odżywia się zooplanktonem i szczątkami roślin i zwierząt.
Układ pokarmowy rozpoczyna lejek przedgębowy, otwór gębowy oraz mała jama gębowa, dalej jest obszerna gardziel, której ściany poprzebijane są ok. 180 otworami (szczeliny skrzelowe). Na dnie gardzieli znajduje się
rowek – endostyl. Cała gardziel otoczona jest jamą okołoskrzelową. Do jelita ma ujście wątroba. Jelito jest niezróżnicowane i zakończone odbytem.
Układ krwionośny jest zamknięty, krew jest bezbarwna. Brak serca.
Układ wydalniczy – wokoło gardzieli leży ok. 90 par nefrydiów, które składają się z kanalika zakończonego ślepo w celomie, otwierającego się do jamy skrzelowej. Od kanalika odchodzą solenocyty. Produktem wydalniczym azotowej przemiany materii jest amoniak.
Lancetnik rozmnaża się wyłącznie płciowo. Jest rozdzielnopłciowy. Organami rozrodczymi są jądra u samca i jajniki u samicy. Wyglądem przypominają woreczki ułożone metamerycznie po bokach ciała. Brak przewodów wyprowadzających komórki rozrodcze. Wydostają się one na zewnątrz przez jamę okołoskrzelową
i szczeliny skrzelowe. Zapłodnienie jest zewnętrzne.