Obraz przedstawiający Baldassara Castiglione (1478 – 1529), pisarza i dyplomatę włoskiego został namalowany przez Rafaela Santi (1483 – 1520), malarza i architekta tej samej narodowości. Obaj panowie przyjaźnili się ze sobą. Santi był trzecim i najmłodszym z najsławniejszej trójki genialnych artystów włoskiego renesansu obok Michała Anioła i Leonarda da Vinci. Castiglione pełnił służbę na wielu dworach, był bardzo wykształconym człowiekiem, miłującym sztukę. Należał także, podobnie jak Rafael, do elity humanistów skupionych wokół papieża Leona X.
Kolorystyka obrazu jest raczej stonowana. Przeważają szarości i brązy. Na pierwszym planie jest oczywiście postać, tłem jest najprawdopodobniej ściana. Na obrazie panuje nastrój skupienia. Mężczyzna jest w dużej ciemno brązowej czapce oraz szaro – czarno – białym stroju przypominającym kubrak. Postać jest wyprostowana, ma ręce złożone na kolanach. Na twarzy widać koncentrację i zainteresowanie.
Dzieło Rafaela jest typowym przykładem portretu. Postać jest główną i najważniejszą częścią obrazu. Tło jest jednokolorowe, aby nie odwracało uwagi od ukazanej osoby. Zainteresował mnie w tym obrazie jego minimalizm. Autor pozbył się wszelkich form upiększania obrazu, użył przytłumionych barw. Myślę, że dzieło to miało za zadanie ukazać określoną postać, pozwolić rozpoznać namalowaną osobę.