Czy kratka jaką jest nasze życie, stanowi wartość za którą trzeba dziękować?

Życie to wartość, o ktorą każdy powinien zabiegac. Stanowi ona jednak tylko część naszej wędrówki do osiagnięcia celu-spotkania z Bogiem. Nasze zycie jest kratka, jest zmienne. Raz w swoim życiu mamy momenty szczęśliwe, radosne, jestesmy w eufori, a naszą radościa chcemy podzielić sie z wszystkimi dookoła. Ale oprócz chwil szczęścia borykamy sie także z kkłopotami, smutkiem, sytuacjami nas przygnębiajabymi. Chociazby a to, że nie jest ono nudne i monotonne powinniśmy dziekować Bogu z całego serca. W mojej pracy postaram sie udwodnić powyższą tezę.
Utworem o którym warto wspomniec to wiersz jana Twardowskiego "Zaufaj drodze". Tam człowiek zmierza po drodze krętej i wyboistej. Doświadcza w swoim zyciu zarówno cierpienia jak i radości. Jednak nie zniechęca go to do dalszej wędrówki do nieba. Na swej drodze spotyka św. Agnieszkę, kóra cieszy się, że nie poszedł droga łatwą, prosta. Chociaż gdybyśmy zmierzali własnie po takich ścieżkach, nasze zycie byłoby bez wątpienia łatwiejsze, bez bólu. Ale dzięki nowym przezyciom nabieramy doświadczenia, umiemy sobie radzić i rozwiązywać poblemy.
Kolejnym dowodem potwierdzającym moja tezę, jest fakt, że bytując tu, na ziemi poznajemy ludzi, poznajemy wielobarwny świat. Ludzie niejednokrotnie potrafią radować się z rzeczy błahych. Nie musza byc w pełni zadowoleni, by cos doceniać. Jak pisał Jan Twardowski w wierszu "Podziękowanie": "Dziekuję Ci, że nie jest wszystko tylko białe albo czarne". Świat składa sie nie tylko z czystego dobra albo zła. jest tez wiele wartości pośrednich, które także dostarczają nam nowych wrażeń.
Utworem, który jest godny uwagi to wiersz C.K. Norwida "Pielgrzym". Podmiot liryczny wie, że zycie jest kratka. Całe swe życie poświęcił Bogu. Nie miał domu, przyjaciół, a ludzie sie z niego smiali. On jednak zawierzył sie Bogu i nie pożałował. Doznawał w swoim życiu wzlotów jak i upadków, ale osiągnął swój cel. Miał świadomośc krótkotrwałości., nie przywiązywał wagi do dóbr materialnych. Był zupełnie inny od tych, którzy go nie szanowali. Chcieli byc szczęsliwi, a tak naprawde nie wiedzieli, że źródlem szczęścia jest Bóg.
Podsumowując, mozna stwierdzić, że w zyciu trzeba doznac zarówno bólu jak i radosci. Nawet te najgorsze, jakby sie mogło wydawać, sytuacje, wnoszą cos do naszego życia i niejednokrotnie zmieniaja je na lepsze. Nie ma cienia wątpliwości, że kratka, jaką jest nasze życie, zasługuje na podziękowanie.