Głos służy nie tylko do komunikowania się. Artystyczną funkcją głosu może być śpiew. Wielu znawców twierdzi , że odpowiednio wyszkolony głos jest piękniejszy i bardziej wyrazisty od dźwięku instrumentów muzycznych.
We wszystkich kulturach , na całej kuli ziemskiej , śpiew wydaje się być równie naturalną formą wyrazu jak rozmowa. Na początku śpiewano wspólnie w trakcie obrzędów rytualnych lub po prostu przy pracy , ponieważ rytm pieśni pomagał skoordynować działania większej grupy ludzi.
Z czasem coraz bardziej skomplikowane partie wokalne wymagały większych umiejętności technicznych , więc wspólnota w naturalny sposób podzieliła się na obdarzonych talentem muzycznym wykonawców pieśni oraz słuchaczy. Zawodowi pieśniarze , którzy śpiewem zarabiali na życie , pojawili się jednak w kulturze europejskiej dopiero w średniowieczu. Pierwszymi byli najprawdopodobniej bardowie , czyli śpiewający poeci wychwalający dokonania swych władców , twórcy ważnego gatunku literackiego - eposu.
Stopniowo wyłoniło się wiele form sztuki śpiewaczej , od prostych pieśni ludowych po wyszukane utwory pisane na użytek Kościoła bądź dworów królewskich. Dzieła te można zaliczyć do kategorii tzw. sztuki wyższej , mogły być wykonane A CAPELLA bądź z akompaniamentem instrumentalnym , jako partie solowe lub chóralne , UNISONO bądź w formie polifonicznej ( z wieloma liniami głosowymi prowadzonymi równocześnie ) .
Coraz większa popularność sztuki wokalnej zaowocowała pojawieniem się nowych jej gatunków , np.oratorium i opery , a także oryginalnych rodzajów pieśni , takich jak niemiecka pieśń romantyczna , której emocjonalny i dramatyczny charakter wymagał od wykonawcy najwyższych umiejętności technicznych. W XX wieku , wraz z pojawieniem się rhytm'n bluesa , jazzu , rocka i muzyki pop , nastąpił dalszy intensywny rozwój sztuki wokalnej.