Kuratorzy, neksjaliści, eternaliści – netokratyczny pogląd na świat

W wyniku zmian paradygmatu i przemian kapitalizmu w informacjonalizm władza wykracza poza salony burżuazji i przenosi się do świata wirtualnego, gdzie nowe elity były gotowe ją przyjąć. Zachodnia myśl filozoficzna rozwija się dwutorowo. Te dwie drogi rozwoju możemy określić, jako tradycję totalistyczną i mobili styczną.
Tradycja totalistyczna charakteryzuje się dążeniem do zainicjowania ogromnego systemu, która objęłaby i wyjaśniła całość istnienia i wszystkie procesy historyczne. Kościół ja i państwo musza być uważane za te właśnie instytucje, instytucje totalistyczne. Myśl totalistyczna opiera się na koncepcji integralności podmiotu. Ego jest podstawowa części a składowa tego systemu. Co oznacza, że całość istnienia krąży wokół ego. Filozofia totalistyczna jest filozofia dualistyczna, co za tym idzie interesuje się relacjami miedzy dusza a ciałem. Jego ambicją jest stworzenie systemu wyjaśniającego tajemnice życia i świata, pełni rolę praktycznego przewodnika po nich. Totalistyczne pytanie to pytanie poszukujące odpowiedzi „ Pytanie to droga, odpowiedź to prawda, prawda to cel, a świat, w którym istnieją odpowiedzi na wszystkie pytania, jest światem doskonałym, przejrzystą całością”.
Dla późniejszych totalistów utopia nie jest faktem a jedynie możliwym i pożądanym projektem. Myśl totalistyczna zajmuje się kategoriami moralnymi, filozofię traktuje się czysto instrumentalnie. Miedzy nimi istnieją widoczne różnice na wiele istotnych zagadnień co możemy wnioskować iż totaliści nie byli jednomyślni, że byli wolnomyśliciele. To wszystko wynika z tego, że ta filozofia jest zainteresowana ludzkimi zdolnościami do myślenia abstrakcyjnego. Tu znajduje się główna wartość totalizmu. Sensem życia są sami ludzie, ich pragnienia oraz ich indywidualne zbawienie. Człowiek jest postrzegany jako przedstawiciel Boga i z tego powodu konieczne było umocnienie jego wyjątkowej pozycji na szczycie.
Do końca XVIII wieku nauka była wolna, w tym sensie, że naukowcy mogli zajmować się tym czym chcieli. Później zaczęto ukierunkowywać świat nauki, który został wplatany z biegiem czasu w kapitalistyczną strukturę władzy.
Tradycja mobilistyczna charakteryzuje się dążeniem do powszechnej otwartości. W podmiocie pojawia się pragnienie by poddać się praktycznym warunkom egzystencji. Jest to podejście, które jest całkowicie odmienne od filozofii totalistycznej. Tutaj filozofia przychodzi od strony świata i zmierza ku podmiotowi. Względem tego nurtu teraźniejszość jest tym co istnieje a rzeczywistość tym co jest realne. Ta filozofia oferuje upojenie się wolnością i ograniczone ale realne możliwości teraźniejszości. W tej tradycji myśl jest wartością samą w sobie. A myśl musi mieścić się w granicach wyznaczonych przez język.
Nietzsche odrzucił z filozoficznego kanonu totalistyczne pytanie o znaczenie wszystkiego i przeszedł do pytania o to kim był ten kto mówi to co zostało powiedziane i dlaczego. Deleuze tak jak Nietzsche postrzega egzystencję jako konflikt między siłami działającymi w różnych kierunkach. To nie ego wytwarza myśl ale myśl wytwarza ego.
Za wejście do grona netokratystów nie można zapłacić pieniędzmi tak jak kiedyś nowobogaccy, którzy zyskiwali swój status w zamian za zyski sprowadzonych przez siebie interesów. Można go dostąpić jeśli się posiada wiedzę, kontakty i ekskluzywne informacje, które można zaoferować w zamian.