Zagadnienia do spotkań z rodzicami na wywiadówkach

Istotne elementy poziomu nauczania:
Dziecko: predyspozycje wrodzone, potencjał intelektualny.
Rodzina: język, kultura, wydolność wychowawcza, poziom zaspokajania potrzeb.
Szkoła średnia: klasy początkowe.
Technikum:
Uczenie się , wyzwalanie aktywności do samokształcenia, nacisk na
Samodzielne myślenie.
Konflikt: budujący, rozwijający
Potrzeby młodzieży nie zidentyfikowane przez nich i rodziców kształtują postawy młodzieży: bierne i roszczeniowe.
Zaspokajanie potrzeb dorastającej młodzieży:

Okres dojrzewania u młodzieży charakteryzuje się znacznymi i szybkimi zmianami w organiżmie człowieka. Rozróżnia się : dojrzewanie fizyczne/ kształtowanie się sylwetki człowieka dorosłego/ , dojrzewanie biologiczne / dojrzałość narządów płciowych, zdolność do współżycia płciowego i dawania życia/ , dojrzałość psychiczną / rozwój osobowości/ ,oraz dojrzałość społeczną
/przygotowanie do realizowania różnych funkcji w życiu i jakość kontaktów społecznych/. Wszystkimi tymi przemianami steruje układ hormonalny Pamiętać należy , że tempo dojrzewania w wśród płci jest zróżnicowane, dziewczęta wyprzedzają chłopców co najmniej o 2 lata. U młodzieży w tym wieku jednym z aspektów jej prawidłowego rozwoju jest umysłowy wyrażający się w doskonaleniu funkcji poznawczych , a co za tym idzie pełnym zaspokojeniem potrzeb intelektualnych.

Najistotniejsze znaczenie przypisuje się procesom myślenia, które stopniowo przechodzi od myślenia konkretnego i obrazowego do abstrakcyjnego obfitującego w porównanie, uogólnianie, wnioskowanie i dowodzenie.
Myślenie staje się świadome. Młody człowiek zaczyna postrzegać świat innymi kategoriami, dostrzega sprzeczności i stara ustosunkować się do nich. Dorastający człowiek zaczyna dostrzegać własne wnioski i otaczających go osób jako hipotezy , które należy konfrontować . Pojawia się potrzeba usamodzielniania poglądów, sprawdzania ich i udowadniania własnych racji.
Zaczyna rodzić się krytycyzm, poszukuje różnych informacji .

Zaspokajając potrzebę poznawczą młodzież rozwija własne zainteresowania , koncentrujące się w tym okresie wokół własnego życia psychicznego, społecznego, seksualnego, oraz koniecznością krystalizowania się własnego światopoglądu. Młodzież uniezależnia się od autorytetów, przejawem czego często bywa niezależność od norm moralnych, samorealizacja. Normy zaakceptowane przypisuje sobie jako własne i stara się postępować zgodnie z nimi.

Pojawia się w tym okresie rozwój marzeń , które mają charakter pobożnych życzeń , związanych z poprawą stosunków w domu, zainteresowania ze strony rówieśników i rodziców, a także środowiska. W ten sposób chociażby w marzeniach realizuje potrzebę akceptacji, miłości , sukcesu. Życie emocjonalne młodzieży w tym wieku charakteryzuje się zmianami nastrojów.
Bogactwo uczuć ma swoje dodatnie i ujemne strony. Z jednej strony mogą stać się motywacją młodego człowieka do działania , z drugiej mogą je osłabiać walka o względy dziewczyny

Uczucia mogą być żródłem radości i smutku, pomagającym bądż utrudniającym przystosowanie się do otaczającego środowiska. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na potęgę kontaktów społecznych, które ulegając częstym przeobrażeniom wpływają na pomyślne, bądż niepomyślne warunki normalnego rozwoju emocjonalnego.

Bardzo niekorzystnie na zaspokajanie potrzeb kontaktu emocjonalnego młodzieży wpływają konflikty między rodzicami, wciąganie w ni dzieci. Młodzież w okresie dorastania jest szczególnie wrażliwa na punkcie swojej wartości, realizowania potrzeby uznania i szacunku, co utwierdza ich w traktowaniu ich jako pełnowartościowego partnera w rozstrzyganiu ważnych problemów rodzinnych, oraz w decyzjach odpowiedzialności za własne czyny.

Umiejętność wyboru i zaspokajania potrzeb w okresie dojrzewania takich jak traktowania ich jak dorosłych, uznania i akceptacji powstaje pod wpływem wychowania , wzorców osobowych, atmosfery rodzinnej i obcowania w środowisku młodego człowieka.
Obok rodziny, środowisko rówieśnicze , szkoła są czynnikiem wpływającym na prawidłowy rozwój psychiczny i społeczny.
Najczęściej rodzice nie są świadomi faktu, że ich sytuacja rodzinna, brak czasu dla dziecka, faworyzowanie drugiego dziecka wpływa na poczucie zagrożenia niektórych dzieci. Obwiniają je za niepowodzenia, co jest powodem wzajemnego oddalania się. W szkole młodzież z kolei czuje się zagrożona z powodu konfliktu z nauczycielami, z rówieśnikami , lub z powodu niewłaściwego oceniania i sprawdzania wiadomości przez nauczycieli.

Można powiedzieć, że o złym przystosowaniu społecznym młodzieży decyduje kilka czynników, które należałoby wyeliminować. Dlatego należy na znaczenie prawidłowo zaspokajanych potrzeb psychicznych dla pełnego rozwoju ucznia i dziecka. Szczególnie zwracać uwagę na prawidłowe stosunki nauczyciel - uczeń, co objawić się powinno w znajomości postaw i poglądów ucznia, szacunku dla niego , traktowaniu go jako współpartnera w procesie uczenia się.

Znać sytuację rodzinną ucznia, dążyć do jak najpełniejszej współpracy szkoły i rodziny, gdyż tylko wzajemna znajomość potrzeb dziecka, manifestującego ich niezaspokajanie będzie mogła być rekompensowana przez jedno ze środowisk / szkoła lub dom rodzinny/.